utpat 43:1-34

  • binyameen nu naal lai ke yusuf de bhra dooji vaar misar gaye (1-14)

  • yusuf dobara apne bhrava nu milya (15-23)

  • yusuf di apne bhrava naal daavat (24-34)

43  kaal karke canaan desh di haalat bahut kharab si.+  is layi jado misar to liaanda sara anaaj khatam ho gaya,+ taa ohna de pita ne keha: “vapas ja ke sadde layi anaaj khareed liaao.”  yahudah ne os nu keha: “os aadmi ne sanu chetavni ditti si, ‘apne bhra to bina mere samne pesh na hoiyo.’+  je tu sadde naal sadde bhra nu ghal devenga, taa asi ja ke tere layi anaaj khareed lyaavange.  par je tu os nu sadde naal nahi ghalenga, taa asi nahi javange kyoki os aadmi ne sanu keha si, ‘apne bhra to bina mere samne pesh na hoiyo.’”+  izraeel+ ne ohna nu keha: “tusi mainu is museebat vich paya. tusi os aadmi nu kyo dassya ki tuhada ik hor bhra hai?”  ohna ne javab ditta: “os aadmi ne sidha sadde bare te sadde parivar bare puchhya. os ne puchhya, ‘kee tuhada pita jeeunda hai? kee tuhada hor vi koi bhra hai?’ asi os nu sabh kujh dass ditta.+ sanu kee pata si ki oh kahega, ‘apne bhra nu naal lai ke aao’?”+  yahudah ne apne pita izraeel nu takeed keeti: “munde nu mere naal ghal de+ atey sanu jaan de taaki aapa sare, tu, asi te saddi aulaad+ kaal karke bhukhi na mar jave.+  mai munde di surakhya di zimmevari lainda ha.+ je is nu kujh ho gaya, taa tu mainu zimmevar thehrayi. je mai os nu tere kol sahi-salamat vapas nahi lai ke aaya, taa mai zindagi bhar tera gunahgar hovanga. 10  je asi der na keeti hundi, taa asi hun tak do vari ja aauna si.” 11  is layi ohna de pita izraeel ne keha: “je hor koi raah nahi hai, taa is tarha karo: apne borya vich is desh diya vadiya to vadiya cheeza os aadmi layi tohfe vajo lai jao.+ tusi thoda jeha guggal,*+ thoda jeha shehed, khushboodar goond, raal vala sakk,+ pista atey badam lai jao. 12  nale apne naal dugne paise lai jao, oh paise vi jo tuhade borya vich vapas rakh ditte gaye san.+ shayad kise ne galti naal rakh ditte hon. 13  apne bhra nu naal lai jao atey os aadmi nu milo. 14  sarabshaktiman parmeshwar tuhade naal hove atey tuhanu os aadmi diya nazra vich rehem bakhshe taaki oh shimon atey binyameen nu chhadd deve. par je mainu ohna de vichhorre da dukh jhallna pya, taa mai eh vi jhalan layi tyaar ha.”+ 15  is layi oh apne naal eh tohfa, dugne paise atey binyameen nu lai ke misar nu chale gaye atey yusuf de samne dobara pesh hoye.+ 16  jado yusuf ne ohna naal binyameen nu dekhya, taa os ne ose vele apne ghar de mukhtyaar nu keha: “ihna aadmiya nu mere ghar lai jaah. meat atey hor cheeza tyaar kar. eh aadmi ajj dupeher nu mere naal roti khaange.” 17  os mukhtyaar ne fauran ose tarha keeta jive yusuf ne keha si+ atey oh ohna nu yusuf de ghar lai gaya. 18  par jado ohna nu yusuf de ghar lejaya gaya, taa oh dar gaye atey kehen lagge: “pichhli vaar sadde borya vich jehrre paise vapas rakhe gaye san, os karke sanu ithe liaanda gaya hai. hun oh sadde ’te hamla kar ke sanu apne gulam banaa lainge atey sadde gadhe rakh lainge!”+ 19  is layi oh yusuf de ghar andar varran to pehla mukhtyaar kol aaye atey os naal gall keeti. 20  ohna ne keha: “hazoor, sanu maaf kar dyo! asi pehla vi anaaj khareedan aaye si.+ 21  par jado asi musafarkhane pahunch ke apne bore khole, taa sadde sarya de poore paise sadde borya vich san.+ is layi asi aap tuhanu eh paise vapas karna chahunde ha. 22  asi nahi jaande ki sadde borya vich paise kis ne rakhe san. asi anaaj khareedan layi hor paise vi lai ke aaye ha.”+ 23  mukhtyaar ne keha: “koi gall nahi. daro na. tuhade parmeshwar atey tuhade pita de parmeshwar ne tuhade borya vich paise rakhe san. mainu tuhade paise mil gaye san.” is to baad oh shimon nu ohna kol lai aaya.+ 24  fir oh mukhtyaar ohna nu yusuf de ghar de andar lai aaya atey ohna nu pair dhon layi paani ditta. os ne ohna de gadhya layi chara vi ditta. 25  ohna ne sunya ki yusuf dupeher nu ghar aavega atey ohna naal roti khavega,+ is layi ohna ne os nu den layi tohfa tyaar keeta.+ 26  jado yusuf ghar aaya, taa ohna ne oh tohfa lya ke os nu ditta atey godya bhaar baith ke os de agge sir nivaya.+ 27  is to baad os ne ohna da haal-chaal puchhya atey keha: “tuhade biradh pita da kee haal hai jis bare tusi mainu dassya si? kee oh jeeunda hai?”+ 28  ohna ne keha: “tuhada sevak aje jeeunda atey theek-thaak hai.” fir ohna ne godya bhaar baith ke os de agge sir nivaya.+ 29  jado yusuf ne apne sake bhra binyameen+ nu dekhya, taa os ne puchhya: “kee ehi tuhada sabh to chhota bhra hai jis bare tusi mainu pichhli vaar dassya si?”+ fir os ne binyameen nu keha: “mere puttar, parmeshwar tere ’te meher kare!” 30  apne bhra nu dekh ke yusuf da mann bhar aaya atey oh fatafat utho chala gaya. oh ik kamre vich ja ke ikkala ron lagg pya.+ 31  baad vich os ne apne aap nu sambhalya atey muh dho ke bahar aa gaya. os ne naukra nu keha: “roti liaao.” 32  ohna ne os nu vakhra khana parosya atey os de bhrava nu vakhra. os de naal aaye misriya ne vakh ho ke khadha kyoki ibraniya naal nafrat hon karke oh ohna naal baith ke roti nahi khande san.+ 33  sare bhrava nu ohna di umar anusar jethe+ to lai ke chhote tak os de samne bithaya gaya. oh ik-dooje val hairani naal dekhde rahe. 34  yusuf apne mez to ohna layi khaan valiya cheeza ghalda reha. oh binyameen layi baaki bhrava nalo panj guna ziada khana dinda si.+ is layi ohna ne rajj ke khadha-peeta.

footnote

ja, “balsan.”