utpat 48:1-22

  • yakoob ne yusuf de do mundya nu barkat ditti (1-12)

  • ifraaim nu vaddiya barkata miliya (13-22)

48  ihna galla to baad yusuf nu dassya gaya: “dekh, tera pita bimar hai.” is layi oh apne doha puttra mannashah atey ifraaim nu apne naal lai gaya.+  fir yakoob nu dassya gaya: “tera puttar yusuf tainu milan aaya hai.” is layi izraeel ne poora zor laya atey apne palangh utte utth ke baith gaya.  yakoob ne yusuf nu keha: “canaan de luz sheher vich sarabshaktiman parmeshwar ne pragat ho ke mainu barkat ditti si.+  os ne mainu keha, ‘mai teri santan nu vadhavanga atey teri santan di ginti bahut hovegi. teri santan to khandana de dal banange+ atey mai tere to baad eh desh teri santan* nu hamesha layi diaanga.’+  misar vich paida hoye tere dove puttar mere han jinha da janam mere misar aaun to pehla hoya si.+ ruben atey shimon vang ifraaim atey mannashah vi mere puttar han.+  par ihna to baad paida hon vale bache tere honge. ihna do bhrava nu virasat vich jo zameen milegi, os vicho ohna bachya nu hissa milega.+  jado mai paddan to aa reha si, taa canaan vich meriya nazra samne teri maa rakel ne dam torr ditta.+ mai os nu afraath+ (jo ki bethlehem+ hai) nu jande raah vich dafna ditta kyoki utho afraath aje kaafi door si.”  fir izraeel ne yusuf de puttra nu dekh ke puchhya: “eh kaun han?”  yusuf ne apne pita nu keha: “eh mere puttar han jo parmeshwar ne mainu ithe ditte han.”+ eh sunn ke os ne keha: “ohna nu mere kol lai ke aa taaki mai ohna nu barkat dya.”+ 10  os vele budhape vich nazar kamzor ho jaan karke izraeel nu dikhayi nahi dinda si. is layi yusuf ohna nu izraeel kol lai ke aaya atey os ne ohna nu chummya te gale laya. 11  izraeel ne yusuf nu keha: “mai kadi sochya vi nahi si ki mai tainu dobara dekhanga,+ par parmeshwar ne taa mainu teri santan* vi dikha ditti.” 12  fir yusuf ne ohna nu izraeel de godya to pare keeta atey aap godya bhaar baith ke sir nivaya. 13  fir yusuf ne apne sajje hath naal ifraaim+ nu farr ke izraeel de khabe pase keeta atey apne khabe hath naal mannashah+ nu farr ke izraeel de sajje pase keeta atey ohna doha nu os de kol liaaya. 14  par izraeel ne apna sajja hath ifraaim de sir ’te rakhya, bhave oh chhota si, atey apna khaba hath mannashah de sir ’te rakhya. os ne jaan-bujh ke apne hath is tarha rakhe, bhave oh jaanda si ki mannashah jetha si.+ 15  fir os ne yusuf nu barkat dindya keha:+ “sacha parmeshwar jis de raah ’te mera dada abraham atey mera pita isaac chale san,+sacha parmeshwar jis ne ajj de din tak poori zindagi meri dekh-bhaal keeti,+ 16  jis ne apne doot de raahi mainu museebta vicho kaddhya,+ oh mundya nu barkat deve.+ oh mere atey mere pita atey mere dade abraham de naa to jaane jaan,atey dharti utte ohna di ginti vadhe.”+ 17  jado yusuf ne dekhya ki os de pita ne apna sajja hath ifraaim de sir utte rakhya si, taa os nu eh changa nahi lagga. is layi os ne apne pita da sajja hath ifraaim de sir to chukk ke mannashah de sir ’te rakhan di koshish keeti. 18  yusuf ne apne pita nu keha: “pita ji, is ’te nahi, os de sir utte apna sajja hath rakh kyoki oh jetha hai.”+ 19  par os de pita ne is tarha karan to inkaar kardya keha: “puttar, mai jaanda ha. os to vi ik vaddi te mahan kaum banegi. par os da chhota bhra os to vi mahan hovega+ atey os di santan* di ginti inni ziada hovegi ki os to kayi kauma bann jaan.”+ 20  is layi os din yakoob ne ohna nu barkat dindya keha:+ “jado vi izraeel de lok barkat den, taa oh eh keh ke tuhada zikar karan,‘parmeshwar tuhanu ifraaim atey mannashah varga banave.’” is tarha os ne barkat den vele ifraaim nu mannashah nalo pehla rakhya. 21  fir izraeel ne yusuf nu keha: “sunn, mai maran vala ha,+ par parmeshwar hamesha tere naal rahega atey tainu tere pyo-dadya de desh vapas lai javega.+ 22  mai apni talvar atey kamaan de zor naal amoriya to jo desh jittya hai, os vicho mai tainu tere bhrava nalo ik hissa vadh dinda ha.”

footnote

ib, “bee.”
ib, “bee.”
ib, “bee.”