ਭਾਵੇਂ ਅੱਯੂਬ ਕੰਗਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਸੋਗ ਵਿਚ ਡੁੱਬਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਬੀਮਾਰ ਸੀ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਲਈ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਵਫ਼ਾਦਾਰੀ ਤੋੜਨ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਰਾਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਦੇ ਤਿੰਨ “ਸਾਥੀ” ਉਸ ਕੋਲ ਆਏ। ਪਹਿਲਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਉਸ ਨਾਲ ਹਮਦਰਦੀ ਜਤਾਉਣ ਦਾ ਢੌਂਗ ਕੀਤਾ। ਫਿਰ ਉਹ ਉਸ ਨਾਲ ਸੱਤ ਦਿਨਾਂ ਤਕ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਬੈਠੇ ਰਹੇ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਮਦਰਦੀ ਭਰਿਆ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਵੀ ਨਾ ਕਿਹਾ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅੱਯੂਬ ਨੂੰ ਚੁੱਭਵੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਹੀਆਂ ਤੇ ਉਸ ’ਤੇ ਗ਼ਲਤ ਇਲਜ਼ਾਮ ਲਾਏ।