De ieeschta Breef aun Timotäus 4:1-16

  • Woarnunk fa beese Jeista äare Lieren (1-5)

  • Woo eena kaun een gooda Deena von Christus sennen (6-10)

    • De Unjascheet tweschen kjarpaliche Eewunk un Gott tru deenen (8)

  • Acht opp dien Lieren (11-16)

4  Oba Gott sien Jeist sajcht kloa, daut en de lotre Tieden eenje woaren vom Gloowen auffaulen, wäajen dee no faulsche Norechten horchen, waut soo loten, aus wudden dee von Gott komen, un no Lieren von beese Jeista.  Un dee woaren no de Läajes horchen von de Heichla, dee äa Jewessen onen Jefeel es, aus wan daut met een Brenn-Iesa jebrent es.  Dee vebeeden daut, sikj to befrieen, un velangen von de Menschen, von jewesset Äten wajchtobliewen. Oba Gott haft dit Äten jemoakt, soo daut dee, waut Gloowen haben un de Woarheit krakjt kjanen, daut äten un Gott doafäa danken kjennen.  Wiels aules, waut Gott jemoakt haft, es sea goot, un nuscht, waut met Dankboakjeit aunjenomen woat, saul aufjewäsen woaren,  wiels daut woat derch Gott sien Wuat un derch daut Jebäd jeheilicht.  Doaderch daut du de Breeda disen Rot jefst, woascht du een gooda Deena von Christus Jesus sennen; eena, waut derch de Wieed von dän Gloowen un derch de feine Lia jenäat es, wua du die soo krakjt aun helst.  Oba hool die von respakjtloose, faulsche Jeschichten wajch, biejlikj soone, aus de oole Frues vetalen. Enne Städ daut eew die doarenn, Gott tru to deenen*.  Wiels kjarpalich to eewen* haft eenen kjlienen Nutzen, oba Gott tru to deenen* haft fa aules eenen Nutzen; wiels daut vesprakjt ons fa de vondoagsche Tiet daut Läwen un uk fa de Tiet, waut noch kjemt.  Dise Wieed sent opp to veloten un daut es daut wieet, dee volstendich auntonämen. 10  Dits, wuarom wie ons aunstrenjen un sea schaufen, wiels wie haben onse Hopninj opp eenen läwendjen Gott jesat, waut aule veschiedne Menschen äa Rada es, besonda dee äara, waut tru sent. 11  Hia nich opp, aundre dise Jebooten to jäwen un to lieren. 12  Lot nich too, daut irjentwäa opp die raufkjikjt, wäajen du noch junk best. Enne Städ daut woa een Väabilt fa dee, waut tru sent: en dien Räden, en dien Vehoolen, en Leew, en Gloowen un doaderch, daut du een reinet Benämen hast. 13  Strenj die wieda aun, väatoläsen, Rot to jäwen* un aundre to lieren, bat ekj kom. 14  Hinjalot de Fäichkjeit nich, waut en die es, waut die derch eene Profezeiunk jejäft wort, aus de Eltestaschoft* die de Henj oppläd. 15  Denkj deep äwa dise Sachen no un laj die gaunz doahinja, daut et fa aule Menschen kloa to seenen es, daut du veraunkjemst. 16  Acht emma opp die selfst un opp dien Lieren. Hia nich doamet opp, wiels doaderch woascht du die selfst raden un uk dee, waut no die horchen.

Footnooten

Ooda: “Gott hanjejäft to deenen”.
Ooda: “Ekserseis to moaken”.
Ooda: “Gott hanjejäft to deenen”.
Ooda: “Moot tootospräakjen”.
Daut sent de Eltestasch vonne Vesaumlunk.