De tweeda Breef aun de Korinta 2:1-17
2 Wiels ekj sie mie eenich jeworden, nich wada truarich no junt to komen.
2 Wiels wan ekj junt truarich moak, wäa woat mie dan Moot moaken, buta deejanja, dän ekj truarich jemoakt hab?
3 Waut ekj schreef, schreef ekj doatoo, daut wan ekj kom, daut ekj nich woa von dee truarich jemoakt woaren, äwa dee ekj mie freien saul. Ekj sie mie secha, daut junt krakjt daut Freid jeft, waut mie Freid jeft.
4 Ekj hab junt met grootet Lieden un met een schwoaret Hoat un met väl Tronen jeschräwen. Daut wia nich toom junt truarich moaken, oba toom junt weeten loten, waut vonne groote Leew ekj fa junt hab.
5 Oba wan doa wäa Truajet aunjerecht haft, dan haft dee nich mie truarich jemoakt, oba haft junt aula een jewesset truarich jemoakt. Oba ekj well de Sach nich oaja moaken, aus dee es.
6 Fa disen Maun es daut aul jenuach, daut hee von de Mieeschte trigjjewäsen wort.
7 Enne Städ daut sell jie dän leeftolich vejäwen un treesten, soo daut dän daut nich met eenst too väl woat*, wäajen dee soo truarich es.
8 Doawäajen fodda ekj junt opp, daut jie am daut vesechren, daut jie am leewen.
9 Ekj schreef junt uk wäajen dit: Toom utfinjen, aus jie daut bewiesen wudden, aus jie en aules jehuarsom wieren.
10 Wan jie wäm waut vejäwen, dan vejäw ekj dän daut uk. Soo, aules, waut ekj vejäft hab (wan doa waut to vejäwen wia) wia om junt haulwen ver Christus siene Uagen.
11 Soo daut de Soton ons nich utnutzen kaun*, wiels wie weeten je, woo dee schauft*.
12 Aus ekj en Tro̱as aunkjeem, om de goode Norecht doa von dän Christus bekaunttomoaken, un mie doa eene Däa opjinkj en dän Harn sien Woakj,
13 wia ekj beduat doaräwa, daut ekj mienen Brooda Ti̱tus nich funk. Doawäajen neem ekj von dee Aufscheet un wia wajch no Mazedo̱nien.
14 Wie danken Gott, dee ons emma aus Christus siene Nofolja soo aus Soldoten leiden deit, waut von eenen Kjrich trigjkomen, dän see jewonnen haben. Un derch ons woat de Erkjantnis äwa Gott soo aus een seetet Jeroch aulawäajen vespreet*!
15 Wiels fa Gott sent wie Christus sien seetet Jeroch, waut no dee kjemt, waut oppem Wajch sent no de Radunk*, un no dee, waut oppem Wajch sent no de Venichtunk*.
16 Fa dise Latste es daut een Doodesjeroch, waut toom Doot fieet, un fa de Ieeschte es daut een Läwesjeroch, waut toom Läwen fieet. Wäa es fein emstaund, disen Deenst to doonen?
17 Wie sent! Wiels wie sent nich Schachasch* von Gott sien Wuat, soo aus een deel Menschen sent. Oba wie sent von Gott jeschekjt un räden gaunz opprechtich ver Gott aus Christus siene Nofolja.
Footnooten
^ Ooda: “dee nich oppjeschlukt woat”.
^ Ooda: “hinjaret Licht fieren kaun”.
^ Ooda: “waut dee em Senn haft”; “siene Plons”.
^ Ooda: es aulawäajen to rikjen.
^ Ooda: “waut jerat woaren”.
^ Ooda: “waut venicht woaren”.
^ Ooda: “Petlasch”; “wie vedeenen nich met Gott sien Wuat”.
