De tweeda Breef aun de Tessalonicha 2:1-17
2 Miene Breeda, wan daut om de Tiet jeit, daut ons Har Jesus Christus woat doa sennen* un wie met am vesaumelt woaren, saj wie junt:
2 Lot junt nich derchenaunda brinjen, wan doa wäa sajcht, daut Jehowa* sien Dach hia es. Sorcht junt nich, wan dee uk sajen, daut et eene Norecht von Gott es, ooda wan dee sajen, daut dee daut en eenen Breef jeläst haben, waut wie minkj sellen jeschräwen haben.
3 Lot junt von kjeenem opp irjenteene Wajch hinjaret Licht fieren, wiels dis Dach woat nich komen, ea de Auffaul jekomen es*, un de Mensch, dee jäajen daut Jesaz jeit, openboa woat, aulsoo de Sän von de Venichtunk.
4 Hee es jäajenaun un talt sikj hecha aus aules, waut fa eenen Gott jetalt ooda aunjebät* woat. Doawäajen sat hee sikj en Gott sienen Tempel dol un stalt sikj ver aulem soo han, aus wudd hee selfst een Gott sennen.
5 Denkjt junt daut nich noch, daut ekj junt dit emma wada säd, aus ekj noch bie junt wia?
6 Nu weet jie, waut dän Mensch, dee jäajen daut Jesaz jeit, trigjhelt, soo daut dee to de bestemde Tiet woat openboa woaren.
7 Dauts soo, disen Mensch sien Schlajchtet, waut vestoaken es, es aul aum Wirkjen, oba sien Schlajchtet woat vestoaken bliewen, bat deejanja, waut dän nu trigjhelt, nich mea es.
8 Dan woat dee, waut jäajen daut Jesaz jeit, openboa woaren. De Har Jesus woat dän met dän Jeist ut sien Mul äwatsied schaufen un dän tonuscht moaken, en de Tiet, wua daut dietlich woat, daut hee woat doa sennen*.
9 Wan de Mensch, waut jäajen daut Jesaz jeit, woat äwadäl komen, woat hee met dän Soton siene Macht väl Wunda* un groote Woakjen doonen un Tieekjens, wua Läajes doahinja stäakjen,
10 un hee woat derch aule Sorten Ojjerajchtet de Menschen veleiden, un doawäajen sent dee oppem Wajch no de Venichtunk. Dits, waut see doafäa kjrieen, wäajen dee de Leew fa de Woarheit nich aunneemen, waut äant wudd kjennen raden.
11 Doawäajen lat Gott daut too, daut dee bat doa jebrocht woaren, aun de Läajes to jleewen, onen daut dee daut enwoaren, un opp dee Wajch veleit woaren.
12 Wäajen daut woaren dee aula jerecht woaren, wiels dee nich aun de Woarheit jleewden, oba daut Ojjerajchte jleichten.
13 Miene Breeda, dee jie von Jehowa* jeleeft woaren, wie kjennen nich aundasch, aus Gott emma fa junt danken. Wiels jie sent von Gott von Aunfank aun jewält toom jerat woaren. Daut deed hee doaderch, daut hee junt derch sienen Jeist jeheilicht haft un wiels jie aun de Woarheit jleewden.
14 Hee haft junt fa dit jewält derch de goode Norecht, waut wie junt bekauntmuaken, daut jie kjennen onsen Harn Jesus Christus siene Harlichkjeit kjrieen.
15 Soo, Breeda, stot faust un hoolt junt aun daut, waut jie jelieet haben, aus daut nu waut es, waut junt es jesajcht worden ooda derch eenen Breef von ons.
16 Mucht ons Har Jesus Christus selfst un Gott, ons Voda, dee ons leeft un ons eewjen Troost un eene wundascheene Hopninj derch daut groote Metleet* jeft,
17 june Hoaten treesten un junt stoakj moaken, soo daut jie emma daut doonen un sajen, waut goot es.
Footnooten
^ See Wuaterkjläarunk bie “De Tiet, daut du doa best”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ Ooda: “ea de Aufjefolne jekomen sent”.
^ Ooda: “veieet”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “De Tiet, daut du doa best”.
^ Ooda: butajeweenelje Sachen, waut komen woaren.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ Ooda: “de onvedeende Leeftolichkjeit”.
