De tweeda Breef aun de Tessalonicha 3:1-18

  • Bät wieda (1-5)

  • Woarnunk fa daut onordentliche Benämen (6-15)

  • De Aufscheetswieed (16-18)

3  Tolatst, Breeda, bät wieda fa ons, daut Jehowa* sien Wuat sikj wieda bosich vespreeden kaun un veharlicht woat, soo aus daut bie junt aul haft,  un daut wie von grausome un schlajchte Menschen beschizt woaren, wiels Gloowen es waut, waut nich aule Menschen ieejnen.  Oba de Har es tru un hee woat junt stoakjen un junt fa dän Beesen beschitzen.  Un dan uk noch, wäajen wie dän Harn siene Nofolja sent, vetru wie doaropp, daut jie onse Aunwiesungen nokomen un daut jie dee uk wieda nokomen woaren.  Mucht de Har june Hoaten wieda no de rajchte Rechtunk leiden, aulsoo daut jie Gott leewen un om dän Christus sient haulwen staunthauft bliewen.  Breeda, nu jäw wie junt en onsen Harn Jesus Christus sienen Nomen Aunwiesungen, nich met soone Breeda toop to sennen, waut sikj onordentlich benämen, un sikj nich aun daut hoolen, waut jie* von ons jelieet haben*.  Wiels jie weeten, woo jie ons nodoonen sellen, wäajen wie haben ons mank junt nich onordentlich benomen  un haben uk nich von irjentwäm sien Äten emsonst* jejäten. Em Jäajendeel, wie haben Dach un Nacht schwoa jeschauft un ons aunjestrenjt, om em Tieteljen fa kjeenem von junt eene Laust to sennen.  Nich daut wie nich daut Rajcht doatoo hauden, oba wie wullen fa junt een goodet Väabilt sennen, waut jie nodoonen kunnen. 10  Aus wie bie junt wieren, jeew wie junt emma wada dise Aunwiesunk: “Wan doa irjentwäa nich schaufen well, dan saul dee uk nich äten.” 11  Wiels wie hieren, daut sikj eenje von mank junt onordentlich benämen; daut dee verheipts nich schaufen, oba sikj bie Sachen mankmenjen, waut dee nuscht aunjeit. 12  Soone Menschen jäw wie en dän Harn Jesus Christus sienen Nomen iernstlich dän Rot un de Aunwiesunk, een rujet Läwen to fieren un von daut to äten, waut see sikj selfst vedeenen. 13  Oba jie Breeda, hieet nich opp, Goodet to doonen. 14  Oba wan sikj irjentwäa nich doaraun helt, waut wie en disen Breef jeschräwen haben, dan betieekjent dän un hieet opp, met dän toop to sennen, soo daut dee sikj schämen mott. 15  Un doch talt dänjanjen nich aus eenen Fient, oba jäft dän wieda Rot aus eenen Brooda. 16  Mucht de Har, waut Fräd haft un Fräd jeft*, junt emma en aule Stekjen Fräd jäwen. Mucht de Har junt aula biestonen. 17  Ekj, Paulus, jreess junt; dit schriew ekj met miene ieejne Haunt. Dit es, woo ekj en jieda Breef schriew, aun waut jie seenen kjennen, daut ekj daut jeschräwen hab. 18  Mucht jie aula dän Harn Jesus Christus sien grootet Metleet* haben.

Footnooten

See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
Ooda: “dee”.
Ooda: “sikj nich aun de Aunwiesungen hoolen, waut jie von ons haben”.
Ooda: “onen daut to betolen”.
Wuatlich: “Frädenshar”.
Ooda: “siene onvedeende Leeftolichkjeit”.