Aun de Hebräa 12:1-29
12 Soo dan, wiels wie soone groote Wolkj Zeijen rom ons haben, well wie ons uk von jieda Laust loosmoaken un von de Sind, wua wie ons leicht enzaublen kjennen, un well wie dän Rees, waut ver ons es, aunhoolent ranen.
2 Doabie well wie krakjt no dän kjikjen, waut de Hauptvemedla von onsen Gloowen es un dän volkomen moakt, aulsoo Jesus. Wäajen de Freid, waut hee ver sikj haud, hilt hee eenen Liedenspol* ut, onen opp de Schaund to achten; un hee haft sikj aun de rajchte Sied von Gott sienen Troon doljesat.
3 Jo, denkjt oppmoakjsom äwa dän no, dee soo väl fienteljet Jeräd von Sinda uthilt, waut äant bloos selfst schoden deed, soo daut jie nich meed woaren un oppjäwen*.
4 En junen Kaumf jäajen de Sind hab jie noch kjeenmol durft soo sea kjamfen, bat junt daut haft jun Bloot jekost.
5 Un jie haben gaunz von dän iernsten Rot vejäten, waut junt soo aus Kjinja* aunrät: “Mien Kjint*, doo de Trajchtwiesunk, waut von Jehowa* kjemt, nich fa jerinj achten un jeff nich opp, wan hee die trajchtstalt,
6 wiels wäm Jehowa* leeft, dän wiest hee trajcht. Jo, hee stroft* jieda eenem, dän hee aus een Kjint* oppnemt.”
7 Jie motten staunthauft bliewen; dauts Poat von june Trajchtwiesunk*. Gott behaundelt junt soo aus Kjinja*. Wiels woon Kjint* woat nich von sienen Voda trajchtjewäsen?
8 Oba wan jie nich sent Poat jewast von de Trajchtwiesunk, waut aule jekjräajen haben, dan sent jie nich siene woare Kjinja*, oba eenen aundren siene.
9 Dan uk noch, onse menschelje Vodasch* weesen ons trajcht, un wie respakjten dee. Wudd wie dan nich noch ea sellen reed sennen, dän Voda von ons jeisteljet Läwen unjadon to sennen, om to läwen?
10 Wiels onse menschelje Vodasch* weesen ons mau fa een Stootje trajcht, soo aus dee daut fa goot talden. Oba hee wiest ons trajcht, daut ons daut toom Gooden es, soo daut wie uk kjennen heilich sennen soo aus hee.
11 Dauts soo, kjeene Trajchtwiesunk es dan jroz toom freien, wan eena dee kjricht, enne Städ daut deit dee wee. Oba wan wie dee aunnämen, dan brinjt ons daut lota de Frucht von Fräd un Jerajchtichkjeit.
12 Doawäajen stoakjt de Henj, waut raufhenjen, un de Kjneeen, waut schwak sent,
13 un moakt wieda jlikje Wäaj fa june Feet, soo daut daut lome Poat nich utem Jelenkj dukt, oba leewa kaun jeheelt woaren.
14 Sträft doano, met aule Menschen Fräd to haben un heilich to läwen*, wiels onen daut kaun kjeena dän Harn seenen.
15 Paust sea opp, daut kjeena utblift, Gott sien grootet Metleet* to kjrieen, soo daut doa kjeene jeftje Wartel utlat, waut Trubbel veuasoakt, wuaderch dan väle veorreinicht woaren.
16 Paust uk opp, daut mank junt kjeena es, waut sintelje Sorten Sex* haft un uk nich eena, waut heilje Sachen nich schazt soo aus E̱sau, waut sien Ieeschtjeburts-Rajcht bloos fa eene Moltiet vetuscht.
17 Wiels jie weeten, aus hee nohäa dän Säajen oawen wull, wort am aufjewäsen. Wan hee uk met Tronen iernstlich proowd, de Meenunk* to endren, kunn hee oba nuscht aunfangen*.
18 Wiels jie sent nich bie soont dicht bie jekomen, waut auntoschieren jeit un waut en Flaumen brent, un uk nich bie eene dunkle Wolkj un Stockdiestret un bie eenen Storm
19 un uk nich bie daut Blosen von eene Trompeet uk nich bie eene Stemm, waut räd. Aus daut Volkj dise Stemm hieed, prachaden dee, daut nuscht mea to äant jesajcht sull.
20 Wiels dee kunnen daut Jeboot nich vedroagen, waut doa säd: “Mau rajcht wan een Tia dän Boajch aunschieet, dan mott daut jesteenicht.”
21 Daut Gaunze, waut doa to seenen wia, wia soo toom grulen, daut Moses säd: “Ekj flauta ut Angst.”
22 Oba jie sent bie eenen Zi̱on-Boajch dicht bie jekomen un eene Staut von dän läwendjen Gott, aulsoo daut himlische Jeru̱salem un tieendusende Enjel,
23 waut vesaumelt sent, un de Vesaumlunk von de Ieeschtjebuarne, waut em Himmel enjeschräwen sent. Jie sent uk bie Gott dicht bie jekomen, dän Rechta äwa aule, un bie daut jeistelje Läwen von de Jerajchte, waut volkomen jemoakt sent.
24 Jie sent uk bie Jesus dicht bie jekomen, dän Vemedla von eenen nieen Bunt, un daut Bloot, waut vespretz wort un opp eene bätre Wajch rät aus A̱bel sien Bloot.
25 Paust opp, daut jie junt nich wäaren, no dän to horchen, waut doa rät. Wiels wan deejanje sikj nich fuatbrinjen kunnen, waut sikj wäaden, no dän to horchen, waut hia oppe Ieed Woarnungen von Gott jeef, woo väl weinja woa wie ons dan kjennen fuatbrinjen, wan wie ons von dän wajchdreien, waut vom Himmel rät!
26 To dee Tiet scheddad siene Stemm de Ieed, oba nu haft hee vesproaken: “Ekj woa de Ieed noch een Mol schedren, un ditmol nich bloos de Ieed, oba uk dän Himmel.”
27 De Wieed “noch een Mol” jäwen auntovestonen, daut de Sachen, waut doa jescheddat woaren, oppjeriemt woaren – aulsoo Sachen, waut sent jemoakt worden –, soo daut dee Sachen, waut nich kjennen jescheddat woaren, kjennen bestonen bliewen.
28 Doawäajen, wiels wie seenen, daut wie een Kjennichrikj kjrieen, waut nich kaun jescheddat woaren, well wie ons aunstrenjen, wieda eenen Nutzen von Gott sien grootet Metleet* to kjrieen, wuaderch wie am kjennen met Gottesforcht un väl Respakjt heiljen Deenst brinjen, soo aus am daut jefelt.
29 Wiels ons Gott es een frätendet Fia.
Footnooten
^ See Wuaterkjläarunk bie “Liedenspol”.
^ Ooda: “en june Seelen nich nojäwen”.
^ Wuatlich: “Säns”.
^ Wuatlich: “Sän”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ Ooda: “vepitscht”.
^ Wuatlich: “Sän”.
^ Wuatlich: “Säns”.
^ Wuatlich: “Sän”.
^ Ooda: “Belierunk”.
^ Wuatlich: “Säns”.
^ Wuatlich: “de Vodasch von ons Fleesch”.
^ Wuatlich: “de Vodasch von ons Fleesch”.
^ Wuatlich: “sträft no Heilichkjeit”.
^ Ooda: “siene onvedeende Leeftolichkjeit”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Sintelje Sorten Sex”.
^ Daut meent, sienen Voda siene Meenunk.
^ Wuatlich: “hee funk kjeenen Rum doatoo”.
^ Ooda: “siene onvedeende Leeftolichkjeit”.
