Aun de Hebräa 3:1-19

  • Jesus es jrata aus Moses (1-6)

    • Aules es von Gott jemoakt (4)

  • Eene Woarnunk, wan eena nich Gloowen haft (7-19)

    • “Vondoag, wan jie no siene Stemm horchen” (7, 15)

3  Doawäajen, heilje Breeda, dee jie Poat sent von dee, waut fa dän Himmel enjelot sent: Denkjt äwa dän Apostel un Huagen Priesta no, aun dän wie jleewen un dän wie bekauntmoaken, aulsoo Jesus.  Hee wia Gott tru, dee am aunstald, krakjt soo aus Moses uk en Gott sien gaunzet Hus tru wia.  Wiels hee* woat daut wieetjetalt, mea Harlichkjeit to kjrieen aus Moses; wiels dee, waut daut Hus but, dän traft mea Iea aus daut Hus selfst.  Dauts soo, jieda Hus woat von wäm jebut, oba dee, waut aules jemoakt* haft, es Gott.  Moses wia een trua Deena en Gott sien gaunzet Hus. Sien Deenst wia een Zeichnis von dee Sachen, waut Gott lota räden wudd.  Christus oba wia tru aus een Sän äwa Gott sien Hus. Wie sent Gott sien Hus, wan wie gaunz doaraun fausthoolen, frie to räden un wan wie bat aum Enj aun onse Hopninj fausthoolen, met dee wie brow sent.  Doawäajen es daut krakjt soo, aus de heilja Jeist sajcht: “Vondoag, wan jie no siene Stemm horchen,  dan moakt june Hoaten nich hoat, soo aus june Väavodasch daut don deeden, aus dee mie bettalich doll muaken aun dän Dach, aus dee mie enne Wiltnis oppe Proow stalden.  Wan see miene Woakjen uk fa 40 Joa sagen, proowden see mie oba auf un stalden mie oppe Proow. 10  Dauts wuarom mie daut met dise Jennerazion* wadalich wort un ekj säd: ‘En äa Hoat dreien dee emma wada vom Wajch auf un dee haben miene Wäaj nich bejräpen.’ 11  Dan schwieed ekj en miene Wutt un säd: ‘Dee woaren nich en miene Ru nennkomen.’” 12  Paust opp Breeda, daut kjeena von junt een schlajchtet Hoat kjricht, waut nich Gloowen haft, wäajen dee sikj von dän läwendjen Gott trigjtrakjt. 13  Oba spräakjt junt wieda jieda Dach unjarenaunda Moot too, soolang aus daut noch “Vondoag” heet, soo daut kjeena von junt hoat woat wäajen de Sind, waut eene aunschmäarende Macht haft. 14  Wiels en Werkjlichkjeit kjenn wie bloos dan aun dän Christus Poat haben, wan wie bat aum Enj aun daut Vetruen fausthoolen, waut wie aum Aunfank hauden. 15  Soo aus et sajcht: “Vondoag, wan jie no siene Stemm horchen, dan moakt june Hoaten nich hoat, soo aus june Väavodasch daut don deeden, aus dee mie bettalich doll muaken.” 16  Wiels, wäa wia daut, waut doa hieed un am oba aufproowd un bettalich doll muak? Wieren je daut nich aul dee, waut unja Moses siene Leidunk ut Ägipten rutjinjen? 17  Un dan uk noch, äwa wäm wort Gott daut wadalich fa 40 Joa? Wieren daut nich dee, waut sindijden un storwen un äare doodje Kjarpasch enne Wiltnis bleewen? 18  Un äwa wäm deed Gott schwieren, daut dee nich wudden en siene Ru nennkomen? Wia daut nich äwa dee, waut ojjehuarsom wieren? 19  Soo, wie seenen, daut dee doa nich nennkomen kunnen, wäajen dee nich Gloowen hauden.

Footnooten

Daut es Jesus.
Wuatlich: “jebut”.
Met daut Wuat “Jennerazion” sent jeweenlich Menschen von een veschiednet Ella jemeent, waut fa een jewesset Stoot en deeselwje Tiet läwen.