Aun de Hebräa 5:1-14

  • Jesus es hecha aus de menschelje Huage Priestasch (1-10)

    • Opp soone Wajch aus Melchise̱dek (6, 10)

    • Hee lieed, jehuarsom to sennen derch Lieden (8)

    • Hee haft de Veauntwuatunk von de eewje Radunk (9)

  • Eene Woarnunk, wan eena nich riep es (11-14)

5  Jieda Huaga Priesta, waut von mank de Menschen jenomen es, es aunjestalt, fa dee Gottesdeenst to doonen, soo daut hee kaun Jeschenkja un Opfa fa de Sinden brinjen.  Wiels hee selfst uk met siene ieejne Schwakheiten foadich woaren mott*, es hee emstaund, metfeelent* met soone omtogonen, waut Fäla moaken*, wäajen dee nich bäta weeten.  Un doawäajen mott hee uk fa siene ieejne Sinden Opfa brinjen, krakjt soo aus hee fa de Menschen äare deit.  Kjeena nemt sikj de Iea, Huaga Priesta to sennen, ut sikj selfst, oba dee kjricht dee bloos, wan Gott dän doafäa aunstalt, krakjt soo aus hee daut bie Aaron deed.  Soo wia daut uk bie dän Christus; dee veharlicht sikj nich selfst, doaderch daut hee een Huaga Priesta wort. Oba dee wort von dän veharlicht, dee to am säd: “Du best mien Sän; vondoag sie ekj dien Voda jeworden.”  Soo aus hee uk opp eene aundre Städ sajcht: “Du best een Priesta fa emma opp soone Wajch aus Melchise̱dek.”  Aus Christus hia oppe Ieed läwd*, haft hee dän, dee am vom Doot raden kunn, met ludet Schrieen un Tronen iernstlich jefroacht un jeprachat. Un hee wort erhieet, wäajen hee Gottesforcht haud.  Wan hee uk een Sän wia, lieed hee jehuarsom to sennen derch daut, waut hee lieden must.  Nodäm hee volkomen jemoakt wort, kjrieech hee de Veauntwuatunk von de eewje Radunk fa aul dee, waut am jehorchen, 10  wiels hee es von Gott aus Huaga Priesta aunjestalt worden opp soone Wajch aus Melchise̱dek. 11  Wie haben väl von am to sajen, oba dauts schwoa uttolajen, wäajen jie junt nich aunstrenjen to vestonen. 12  Wan jie nu* uk aul sullen Lierasch sennen, fält junt daut wada, daut junt wäa de ieeschte Sachen von Gott siene heilje Norecht lieet; jie sent wada trigjjegonen, daut junt daut aun Malkj fält enne Städ aun veschlachsomet Äten. 13  Un wäa sikj wieda met Malkj näat, es nich met Gott sien jerajchtet Wuat bekaunt, wiels soona noch een kjlienet Kjint es. 14  Oba veschlachsomet Äten es fa soone Menschen, waut riep sent; fa soone, waut daut jelieet haben, notodenkjen, un doaderch unjascheeden kjennen, waut rajcht un orrajcht es.

Footnooten

Ooda: “unja siene ieejne Schwakheiten to lieden haft”.
Ooda: “leeftolich; met Mot”.
Ooda: “waut vom Wajch aufkomen”.
Wuatlich: “En de Tiet von sien Fleesch”.
Wuatlich: “wäajen de Tiet”.