Aposteljeschicht 3:1-26
3 Nu wia daut soo, daut Petrus un Johanes to de Jebäds-Stund noppjinjen nom Tempel; daut wia de näajende Stund*.
2 Un doa wia een Maun, waut von Jeburt aun lom wia, un dee brochten am no de Tempeldäa, waut “Schmocke” jenant wort. Doa brochten dee dän jieda Dach han, soo daut de Menschen, waut em Tempel nennjinjen, dän ut Metleet waut jäwen kunnen.
3 Un aus hee Petrus un Johanes sach em Tempel nenngonen, fruach hee dee, aus dee am wullen ut Metleet waut jäwen.
4 Oba Petrus un Johanes kjikjten jlikj no am un säden: “Kjikj no ons.”
5 Dan kjikjt hee no äant doaropp, daut hee wudd waut von äant kjrieen.
6 Oba Petrus säd: “Ekj hab nich Selwa un Golt. Oba waut ekj hab, daut jäw ekj die: En Jesus Christus, dän Nazare̱na, sienen Nomen, go!”
7 Dan foot Petrus am aun de rajchte Haunt un holp am opp. Un plazlich worden siene Feet un siene Feetjelenkja stoakj.
8 Hee sprunk opp un funk aun to gonen, un hee jinkj met dee toop em Tempel nenn. Hee jinkj un sprunk un preisd Gott.
9 Un aule Menschen sagen am romgonen un Gott preisen.
10 Un dan kunnen see seenen, daut et dee Maun wia, waut doa emma bie de “Schmocke Tempeldäa” wia un luad, daut aundre am sullen ut Metleet waut jäwen. Un dee musten sikj sea tieren un wisten äa Wunda nich uttospräakjen, waut met disen Maun aunjegonen wia.
11 Aus de Maun sikj noch aun Petrus un Johanes hilt, kjeemen aule Menschen no de Städ jerant, waut “Sa̱lomo-Stendagank” jenant wort, un wieren sea vewundat.
12 Aus Petrus dit sach, fruach hee de Menschen: “Mana von I̱srael, wuarom sent jie soo vewundat äwa dit? Un wuarom kjikj jie soo, aus wudd wie disen Maun derch onse ieejne Krauft haben em Gonen jemoakt ooda doaderch, daut wie Gott met ons gaunzet Hoat deenen?
13 Abraham sien Gott, Isaak sien Gott un Jakob sien Gott un onse Väavodasch äa Gott haft sienen Deena Jesus veharlicht, dän jie de Menschen äwajäft haben un dän jie ver Pila̱tus aufweesen, wan dee uk entschieden haud, dän frietoloten.
14 Jo, jie weesen dän Heiljen un Jerajchten auf un fruagen doano, daut junt eenen Maun friejeloten wort, waut een Merda wia,
15 un dän Hauptvemedla von daut Läwen muak jie doot. Oba Gott wuak dän vom Doot opp un wie sent Zeijen doafäa.
16 Un derch sienen Nomen un wäajen onsen Gloowen aun sienen Nomen es dis Maun nu stoakj jemoakt, dän jie seenen un kjanen. Ons Gloowen aun Jesus haft disen Maun ver junt aula gaunz jeheelt.
17 Breeda, ekj weet, daut jie nich wisten, waut jie deeden, krakjt soo aus june Harscha daut uk nich wisten.
18 Oba opp dise Wajch haft Gott daut erfelt, waut hee aul em Verut leet derch aule Profeeten äa Mul bekauntmoaken; un daut es, daut sien Christus wudd lieden motten.
19 Doawäajen habt een Leetsennen un wenjt om, soo daut june Sinden kjennen jelascht woaren un soo daut Jehowa* junt kaun Moot un Krauft jäwen
20 un daut hee junt kaun dän aunjestalden Christus schekjen, aulsoo Jesus.
21 Hee mott noch em Himmel bliewen*, bat de Tiet kjemt, aules wada fresch opptostalen, wua Gott derch siene heilje Profeeten von de oole Tiet von jerät haft.
22 Moses säd je: ‘Jehowa*, jun Gott, woat von mank june Breeda eenen Profeet fa junt aunstalen, waut soo es aus ekj. Jie motten no aules horchen, waut dee junt sajcht.
23 Jieda eena*, waut nich no dän Profeet horcht, woat von mank Gott sien Volkj utjerot un gaunz venicht woaren.’
24 Un aule Profeeten von Sa̱muel aun haben dise Tiet uk gaunz kloa bekauntjemoakt.
25 Jie sent de Profeeten äare Säns un jie sent Poat* von dän Bunt, waut Gott met june Väavodasch muak, aus hee to Abraham säd: ‘Un derch dienen Nokomen* woaren aule Famieljes oppe Ieed jesäajent woaren.’
26 Nodäm daut Gott sienen Deena aunjestalt haud, schekjt hee dän daut ieeschte no junt toom junt säajnen, aulsoo toom junt halpen, junt von june schlajchte Woakjen wajchtodreien.”
Footnooten
^ Dauts ojjefäa Klock 3 no Meddach.
^ Wuatlich: “daut von Jehowa sien Jesecht kaun Moot un Krauft komen”. See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ Ooda: “De Himmel mott dän noch en sikj hoolen”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ Ooda: “Jieda Seel”.
^ Wuatlich: “Säns”.
^ Wuatlich: “diene Sot”.
