De Breef von Jakobus 3:1-18
3 Miene Breeda, nich väle von junt wudden sellen Lierasch woaren, wiels jie weeten, daut wie woaren een jratret* Jerecht kjrieen.
2 Wiels wie aula moaken foaken Fäla*. Wan doa wäa nich Fäla moakt em Räden, dan es daut een volkomna Mensch, un dee kaun dan uk sienen gaunzen Kjarpa kontrollen soo aus met eenen Toom.
3 Wan wie de Pieed eenen Toom oppsaten, daut dee ons jehorchen motten, dan lenkj wie doamet daut gaunze Pieet.
4 Kjikjt uk no de Schäp: Wan dee uk soo groot sent un von eenen stoakjen Wint jedräwen woaren, woaren dee oba von eene sea kjliene Roodel jewungen, wuaemma de Stiamaun hanwell.
5 Soo es uk de Tung een kjlienet Poat vom Kjarpa un doch kaun dee sea puchen. Denkjt mol, met waut von kjlienet Fia eena kaun eenen grooten Woolt aunstekjen!
6 De Tung es uk een Fia. De Tung es eene Welt voll Ojjerajchtichkjeit mank onse Poats* vom Kjarpa, wiels dee veorreinicht dän gaunzen Kjarpa, un de Tung woat von de Gehe̱nna* aunjestekjt un dee stekjt daut gaunze Läwen aun.
7 Jieda Sort wille Tieren un Väajel un Schlangen un Ranasch* un Wotatieren jeit mak to moaken un sent von Menschen mak jemoakt worden.
8 Oba kjeen Mensch kaun de Tung mak moaken. Dee jeit nich to kontrollen un recht Schoden aun un es voll Jeft, waut dootmoakt.
9 Met de Tung preis wie Jehowa*, dän Voda, un doch flieekj wie met dee de Menschen ut, waut soo jemoakt sent, daut dee “Gott likjnen”.
10 Ut dautselwje Mul kjemt säajnen uk flieekjen.
Miene Breeda, dauts nich rajcht, daut soont passieet.
11 Ut eene Kjwal kjemt doch nich seetet un betret Wota rut ooda jo?
12 Miene Breeda, een Fiejenboom kaun nich Oliewen droagen un eene Wienrank kaun nich Fieejen droagen ooda jo? Soltet Wota kaun uk nich seetet Wota verendach brinjen.
13 Wäa von mank junt haft Weisheit un Vestentnis? Deejanja saul een goodet Benämen haben, waut doa wiest, daut hee aules met eene ruje Enstalunk* deit, waut derch Weisheit kjemt.
14 Oba wan jie betren Aufgonst un Striet* en jun Hoat haben, dan doot nich puchen met june Weisheit. Wan jie daut doonen, dan doo jie lieejen.
15 Dit es nich dee Weisheit, waut von bowen kjemt; dee es vonne Welt, dee es fleeschlich un von de beese Jeista.
16 Wiels wuaemma Aufgonst un Striet* es, doa woat uk Onordnunk un aulahaunt Schlajchtet sennen.
17 Oba de Mensch, waut de Weisheit haft, waut von bowen kjemt, es ieeschtens rein, dan frädlich, dee blift nich bloos opp sienen Stekj stonen*, es reed to jehorchen, voll Metleet un goode Frucht, dee moakt nich eenen Unjascheet un heichelt nich.
18 Dee, waut Fräd moaken, woaren en frädelje Omstend seien un dee woaren de Frucht von Jerajchtichkjeit arnten.
Footnooten
^ Ooda: “strenjret”.
^ Wuatlich: “komen foaken tofaul”.
^ Ooda: “Jläda”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Gehe̱nna”.
^ Ooda: “Kruptieren”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Ruje Enstalunk”.
^ Ooda woomäajlich: “eenen grooten, ekjsenjen Wunsch”.
^ Ooda woomäajlich: “een groota, ekjsenja Wunsch”.
^ Ooda: “es nich ieejenkoppich”. Wuatlich: “dee kaun nojäwen”.
