De Breef von Jakobus 4:1-17
4 Wua kjemt de Kjrich un de Striedarie häa, waut mank junt es? Kjemt daut nich von june fleeschelje Wenschen häa, waut en junt* kjamfen?
2 Jie wenschen junt irjentwaut, oba jie kjrieen daut nich. Jie gonen wieda met junen Hauss äwa aundre* un sent dee aufjenstich, oba jie kjrieen nuscht. Jie gonen wieda met jun Jestried un sent soo, aus wudd jie Kjrich fieren. Jie kjrieen daut nich, wäajen jie doa nich no froagen.
3 Un wan jie froagen, dan kjrie jie daut nich, wäajen jie ut eenen orrajchten Senn froagen; jie wellen daut fa june fleeschelje Wenschen brucken.
4 Jie Ontrue*: Weet jie daut nich, daut wan wie met de Welt Frind sent, daut wie dan Gott siene Fiend sent? Doawäajen, wäa doa well met de Welt Frind sennen, dee moakt sikj to Gott sienen Fient.
5 Ooda jleew jie, es daut onen Uasoak, daut de Schreftstäd sajcht: “Wäajen wie eene aufjenstje Enstalunk haben, hab wie daut soo, daut wie ons dän Tiet äwa veschiedne Sachen jankren loten”?
6 Oba daut groote Metleet*, waut Gott wiest, es jrata. Daut sajcht je: “Gott es jäajen de Stolte, oba de Deemootje wiest hee grootet Metleet.”
7 Doawäajen, moakt junt Gott unjadon un stalt junt jäajen dän Beesen Fient, un dee woat von junt weichen.
8 Komt Gott noda un hee woat junt uk noda komen. Reinicht june Henj, jie Sinda, un reinicht june Hoaten, jie Twiewla.
9 Jie wudden sellen truaren un roaren. Daut paust nich, daut jie lachen; jie wudden sellen roaren. Daut paust nich, daut jie junt freien; jie wudden sellen truarich sennen.
10 Moakt junt ver Jehowa* kjlien un hee woat junt groot moaken.
11 Breeda, hieet opp, eena jäajen dän aundren to räden. Wäa jäajen eenen Brooda rät ooda sienen Brooda recht, rät jäajen daut Jesaz un recht daut Jesaz. Soo, wan du daut Jesaz rechst, dan best du nich eena, waut daut Jesaz helt, oba een Rechta.
12 Daut jeft bloos eenen Jesazjäwa un Rechta: dee, waut emstaund es, to raden un to venichten. Oba wäa best du, daut du dienen Näakjsten rechten deist?
13 Nu horcht mol, jie, dee jie sajen: “Vondoag ooda morjen woa wie no jane Staut reisen un doa een Joa sennen un woaren doa Schacharieen driewen un Jelt vedeenen.”
14 Un doabie weet jie nich mol, woo jun Läwen morjen sennen woat. Wiels jie sent een Näwel, waut oppkjemt un een kjlienet Stootje wieda veschwinjt.
15 Jie wudden leewa sellen sajen: “Wan Jehowa* well, dan woa wie läwen un dit un daut doonen.”
16 Oba nu sent jie stolt met jun browet Jepuch. Aul soon Jepuch es schlajcht.
17 Wan doa aulsoo wäa weet, daut Rajchte to doonen, un deit daut oba nich, fa dän es daut eene Sind.
Footnooten
^ Wuatlich: “en june Poats vom Kjarpa (Jläda)”.
^ Ooda: “jun Dootmoaken”.
^ Wuatlich: “Jie Ehebräakjarinnen”.
^ Ooda: “de onvedeende Leeftolichkjeit”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “Jehowa”.
