Jeschräwen von Johanes 10:1-42
10 “Ekj saj junt daut krakjt soo, aus et es: Deejanja, waut nich to de Puat en daut Schopshock nennjeit, oba sestwua äwakjript, daut es een Stäla un Reiba.
2 Oba deejanja, waut to de Puat nennjeit, daut es de Hoad fa de Schop.
3 Disen moakt de Puatenwoaka de Puat op un de Schop horchen no siene Stemm. Hee roopt siene Schop biem Nomen un leit dee rut.
4 Wan hee ieescht aul siene Schop rutjeleit haft, jeit hee ver dee un de Schop komen am hinjaraun, wäajen dee siene Stemm kjanen.
5 Dee woaren niemols eenen Framden hinjaraun gonen, oba woaren von dän wajchranen, wiels dee kjanen de Framde äare Stemmen nich.”
6 Jesus vetald dee dit Jlikjnis, oba dee kunnen nich vestonen, waut hee äant doamet sajen wull.
7 Dan säd Jesus noch een mol: “Ekj saj junt daut krakjt soo, aus et es: Ekj sie de Puat fa de Schop.
8 Aul dee, waut jekomen sent un sikj soo jedonen haben, aus wan see de woare Hoads wieren, sent Stäla un Reiba, un de Schop haben nich no dee jehorcht.
9 Ekj sie de Puat; wäa derch mie nennjeit, woat jerat woaren. Deejanja woat nenn- un rutgonen un woat Weid finjen.
10 De Stäla kjemt bloos toom stälen un toom dootmoaken un toom venichten. Ekj oba sie doatoo jekomen, daut dee Läwen haben un daut dee äwajenuach Läwen haben.
11 Ekj sie de feina Schopshoad. De feina Schopshoad jeft sien Läwen* han fa de Schop.
12 De aunjenomna Oabeida, waut nich werkjlich een Schopshoad es un dän de Schop uk nich jehieren, sitt dän Wulf komen. Dan lat dee de Schop auleen un kleift ut. Dan kjemt de Wulf un kjricht eenje to hoolen* un vestreit de Häad.
13 De aunjenomna Oabeida kleift ut, wäajen dee bloos fa Jelt schauft un nich om de Schop todoonen es.
14 Ekj sie de feina Schopshoad. Ekj kjan miene Schop un miene Schop kjanen mie.
15 Krakjt soo kjant de Voda mie un ekj kjan dän Voda, un ekj jäw mien Läwen* han fa de Schop.
16 Ekj hab noch aundre Schop, waut nich von dit Hock sent. Dee mott ekj uk nennbrinjen, un dee woaren no miene Stemm horchen. Dee beid Häaden woaren to eene Häad woaren met bloos eenen Schopshoad.
17 Dits, wuarom de Voda mie leeft, wiels ekj jäw mien Läwen* han, soo daut ekj daut wada kaun trigjkjrieen.
18 Kjeena nemt mie daut wajch; ekj jäw daut ut mie selfst han. Ekj hab daut Rajcht, daut hantojäwen, un ekj hab uk daut Rajcht, daut wada to kjrieen. Dit Jeboot hab ekj von mienen Voda jekjräajen.”
19 Wäajen Jesus dit säd, jeef daut mank de Juden wada eene Oneenichkjeit.
20 Väle von dee säden: “Dee haft eenen beesen Jeist un es gaunz dwautsch. Wuarom horch jie no dän?”
21 Aundre säden: “Een Mensch met eenen beesen Jeist rät nich soo aus dit. Een beesa Jeist kaun nich de Blinje de Uagen opmoaken ooda jo?”
22 Nu wia daut de Tiet, wua daut en Jeru̱salem daut Oppfreschungs-Fast* fa dän Tempel jeef. Daut wia Winta
23 un Jesus jinkj sikj em Tempel rom bie dän Sa̱lomo-Stendagank.
24 Dan kjeemen de Juden rom Jesus un fungen aun to froagen: “Woo lang west du ons* noch em Onkloaren loten? Wan du de Christus best, dan saj ons daut kloa un dietlich.”
25 Jesus säd to dee: “Ekj säd junt daut aul, un doch jleew jie daut nich. De Woakjen, waut ekj en mienen Voda sienen Nomen doo, dee zeijen doafäa, wäa ekj sie.
26 Oba jie jleewen daut nich, wäajen jie nich miene Schop sent.
27 Miene Schop horchen no miene Stemm un ekj kjan dee un dee komen mie hinjaraun.
28 Ekj jäw dee eewjet Läwen un dee woaren fa secha kjeenmol venicht woaren un kjeena woat mie dee ut de Henj tekjen.
29 Waut mien Voda mie jejäft haft, es väl wieetvolla aus aulet aundre. Un kjeena kaun dän Voda de Schop ut de Henj tekjen.
30 Ekj un de Voda sent eent*.”
31 Dan neemen de Juden wada Steena toom am steenjen.
32 Jesus säd to dee: “Ekj hab junt väl goode Woakjen von dän Voda jewäsen. Fa woone von dise Woakjen well jie mie steenjen?”
33 De Juden säden to Jesus: “Wie woaren die nich steenjen wäajen een goodet Woakj, oba wäajen dien Jelasta. Wiels du best je een Mensch un moakst die oba selfst to eenen Gott.”
34 Jesus säd to dee: “Steit en jun Jesaz nich jeschräwen: ‘Gott säd: “Jie sent Gotts*”’?
35 Hee nand deejanje ‘Gotts*’, waut von Gott sien Wuat veuadeelt worden (un de Schreft jeit je nich tonuscht to moaken).
36 Saj jie nu to dän, dän de Voda jeheilicht haft un en de Welt nennjeschekjt haft: ‘Du lastascht’, wäajen ekj säd: ‘Ekj sie Gott sien Sän’?
37 Wan ekj nich dän Voda siene Woakjen doo, dan jleeft mie nich.
38 Oba wan ekj dee doo, dan jleeft de Woakjen, wan jie mie uk nich jleewen. Dan wudd jie daut enwoaren un daut uk wiedahans weeten, daut de Voda met mie veeent es un daut ekj met dän Voda veeent sie.”
39 Dan wullen see am wada faustnämen, oba hee kunn sikj von dee fuatbrinjen.
40 Dan jinkj Jesus wada no de aundre Sied Jo̱rdan-Riefa, wua Johanes aum Aunfank deepen deed, un doa bleef hee.
41 Nu kjeemen doa een deel Menschen no am un säden: “Johanes deed nich een eensjet Wunda, oba aules, waut dee von disen Maun säd, wia de Woarheit.”
42 Un väle doa jleewden aun Jesus.
Footnooten
^ Ooda: “siene Seel”.
^ Ooda: “brinjt eenje om”.
^ Ooda: “miene Seel”.
^ Ooda: “miene Seel”.
^ Dit wia een Aunjedenkjs-Fast von de Juden, aus dee von de sierische, griechische Harschoft friejekomen wieren un Jehowa dän Tempel en Jeru̱salem fresch äwajäft hauden. Daut wia aune 165 v. Chr.
^ Ooda: “onse Seelen”.
^ Ooda: “sent ons eenich”.
^ Ooda: “soo aus Gotts”. Ooda: “Jetta”.
^ Ooda: “Jetta”.
