Jeschräwen von Lukas 17:1-37
17 Dan säd Jesus to siene Jinja: “Gaunz secha woat doa mol waut oppkomen, wuaderch wäa tofaulkjemt, oba weehee dänjanjen, derch wäm daut kjemt.
2 Fa dänjanjen wudd daut bäta sennen, daut dän een Molsteen aum Hauls aunjebungen wort un em Mäa nennjeschmäten, aus daut deejanja eent von dise Kjliene tofaulbrocht.
3 Paust aulsoo no junt selfst opp. Wan dien Brooda eene Sind bejeit, dan wies dän trajcht, un wan dee een Leetsennen haft, dan vejeff dän.
4 Mau rajcht wan dee säwen mol dän Dach jäajen die sindicht un dee dan säwen mol trigjkjemt un sajcht: ‘Mie es daut leet’, dan motst du dän vejäwen.”
5 Dan säden de Apostel to dän Harn: “Jeff ons mea Gloowen.”
6 Dan säd de Har: “Wan jun Gloowen soo groot wia aus een Sampkuarn, dan wudd jie to disen schwoaten Mulbäaboom sajen: ‘Riet die met Wartlen toop ut un sat die em Mäa’, un dee wudd daut doonen.
7 Saj wie mol, doa haft wäa von junt eenen Sklow, waut plieecht ooda aus Hoad deent. Wäa von junt wudd to dän sajen, wan dee von de Stap kjemt: ‘Komm schwind hia nom Desch un ät’?
8 Wudd deejanja nich ea to sienen Sklow sajen: ‘Moak mie waut to Owentkost reed un binj die een Schalduak om un bedeen mie, bat ekj jejäten un jedrunken hab, un dan kaust du äten un drinkjen?’
9 Hee woat sikj uk nich mol schuldich feelen, sikj bie sienen Sklow to bedanken, wäajen dee daut deed, waut hee von dän velangd, ooda jo?
10 Krakjt soo, wan jie aules jedonen haben, waut junt oppjejäft wort, dan sajcht: ‘Wie sent mau Sklowen, dee kjeene Iea traft*. Waut wie jedonen haben, hab wie jedonen, wäajen wie daut schuldich wieren.’”
11 Aus hee no Jeru̱salem jinkj, jinkj hee tweschen Sama̱ria un Galilä̱a derch.
12 Un aus hee en een Darp nennjinkj, bejäajend hee tieen Leprakranke, oba dee bleewen een Enj auf stonen.
13 Un dee schrieejen to am: “Jesus, Liera, hab Metleet met ons!”
14 Aus Jesus dee sach, säd hee to dee: “Got un wiest junt de Priestasch.” Un aus dee jinjen, worden dee jeheelt.
15 Aus eena von dee sach, daut hee jeheelt wia, kjeem hee trigj un preisd Gott met lude Stemm.
16 Hee foll dol met daut Jesecht bat oppe Ieed ver Jesus siene Feet un dankt am. Un doabie wia daut noch een Samari̱ta.
17 Dan säd Jesus to dän: “Worden doa nich aule tieen jeheelt? Wua sent dan de aundre näajen?
18 Kjeem sestkjeena trigj toom Gott veharlichen aus bloos dis Maun, dee von eene aundre Sort Menschen es?”
19 Dan säd Jesus to dän: “Sto opp un go dienen Wajch; dien Gloowen haft die jesunt jemoakt.”
20 Aus de Farisä̱a Jesus fruagen, wanea Gott sien Kjennichrikj komen wudd, säd hee to äant: “Gott sien Kjennichrikj kjemt nich soo, daut daut kloa to seenen es.
21 De Menschen woaren uk nich sajen: ‘Kjikjt hia!’, ooda: ‘Doa!’ Wiels daut Kjennichrikj es mank junt.”
22 Dan säd hee to de Jinja: “De Tiet woat komen, wua jie junt woaren wenschen, mau eenen Dach met dän Menschensän toop to sennen, oba jie woaren nich kjennen.
23 Un de Menschen woaren to junt sajen: ‘Kjikjt! Dort es dee’, ooda: ‘Kjikjt! Hia es dee’. Got nich no dee un got dee uk nich hinjaraun.
24 Soo aus daut biem lichten vom Oosten bat em Wasten dacht, soo woat daut uk sennen, wan de Menschensän woat doa sennen*.
25 Oba ieescht mott hee derch väl Lieden gonen un von dise Jennerazion* aufjewäsen woaren.
26 Un dan uk noch: Krakjt soo aus daut en No̱ah siene Tiet wia, soo woat daut uk sennen, wan de Menschensän woat doa sennen*.
27 Dee eeten un drunken, de Mana befrieden sikj un de Frues befrieden sikj bat aun dän Dach, aus No̱ah en de Arche* nennjinkj un de Sintflut* kjeem un dee aula venicht.
28 Daut woat uk krakjt soo sennen aus en Lott siene Tiet. Dee eeten un drunken, dee koften un vekoften un dee seiden un buden.
29 Soo wia daut bat aun dän Dach, aus Lott ut So̱dom rutjinkj. Daut räajend Fia un Schwäwelblitt vom Himmel, un aule worden venicht.
30 Krakjt soo woat daut uk aun dän Dach sennen, wan de Menschensän siene Macht wiesen woat.
31 Aun dän Dach saul kjeena, dee oppem Husdak es, raufgonen un de Sachen holen, waut hee bennen haft. Un krakjt soo uk dee, waut oppe Stap es. Dee saul nich noch trigjgonen no de Sachen, waut hee hinja sikj jeloten haft.
32 Denkjt aun Lott siene Fru.
33 Wäa sien Läwen* raden well, dee woat daut velieren un wäa sien Läwen velist, dee woat daut raden.
34 Ekj saj junt: En dee Nacht woaren twee Menschen en een Bad sennen. Dän eenen woat metjenomen woaren un dän aundren woat doa auleen jeloten woaren.
35 Doa woaren twee Frues toop Jeträajd fien moaken. De eene woat metjenomen woaren un de aundre woat doa auleen jeloten woaren.”
36 ––*
37 Dan fruagen se am: “Har, wua?” Un hee säd to dee: “Wua de doodja Kjarpa es, doa woaren sikj uk de Odlasch saumlen.”
Footnooten
^ Ooda: “waut to nuscht to brucken sent”.
^ See Wuaterkjläarunk bie “De Tiet, daut du doa best”.
^ Met daut Wuat “Jennerazion” sent jeweenlich Menschen von een veschiednet Ella jemeent, waut fa een jewesset Stoot en deeselwje Tiet läwen.
^ See Wuaterkjläarunk bie “De Tiet, daut du doa best”.
^ Ooda: “em No̱ahkausten”.
^ Ooda: “groote Äwaschwamunk”.
^ Ooda: “siene Seel”.
^ Dis Varsch kjemt en eenje Biblen väa, oba en väl griechische Schreften, waut aul ella sent, es dee nich bennen.
