De Breef aun de Reema 9:1-33
-
Paulus truat äwa daut fleeschelje I̱srael (1-5)
-
Abraham siene woare Nokomen (6-13)
-
Kjeena kaun daut oppem Twiewel brinjen, waut Gott entscheiden deit (14-26)
-
Dee, waut Gott siene Wutt wiest, un dee, waut hee Metleet wiest (22-23)
-
-
Bloos een kjlienet Poat woat jerat woaren (27-29)
-
I̱srael kjemt tofaul (30-33)
9 Aus Christus sien Nofolja saj ekj de Woarheit. Ekj lieej nich un mien Jewessen, waut vom heiljen Jeist jeleit woat, zeicht doafäa,
2 daut ekj grooten Trua un dän Tiet äwa Weedoag en mien Hoat hab.
3 Wiels ekj wudd leewa selfst von Christus jetrant sennen aus een Vefluchta, wan ekj miene Breeda, mien fleescheljet Frintschoft, doaderch halpen kunn,
4 waut Israeliten sent. Dee wort jewält, Gott siene Kjinja to sennen. Gott wees äant siene Harlichkjeit un muak dän Bunt met dee un jeef dee daut Jesaz un de Vespräakjungen un de Iea, am to deenen.
5 Daut sent Nokomen von onse Väavodasch, von dee de Christus uk aufstaumd aus Mensch. Mucht Gott, dee äwa aules es, fa emma jepreist woaren. Amen.
6 Oba meent daut dan nu, daut Gott sien Wuat sikj nich erfelt haft? Nä, wiels nich aule, waut von I̱srael aufstaumen, sent werkjlich “Israeliten”.
7 Nich aul dee sent werkjlich Kjinja, bloos wäajen daut Abraham siene Nokomen* sent. Gott säd to Abraham: “Waut diene Nokomen* jenant woaren, sent dee, waut derch Isaak komen.”
8 Daut meent, daut de fleeschelje Kjinja nich werkjlich Gott siene Kjinja sent, oba daut de Kjinja, waut derch daut Vespräakjen jebuaren sent, woaren fa de woare Nokomen* jetalt.
9 Wiels Gott jeef dit Vespräakjen: “Daut näakjste Joa en dise Tiet woa ekj wadakomen un Sara woat eenen Sän haben.”
10 Krakjt soo wia daut uk bie Rebe̱cka, aus see schwanga wort met een Poakje von onsen Väavoda Isaak.
11 Aus de Kjinja noch nich jebuaren wieren un nich Goodet ooda Schlajchtet jedonen hauden, säd Gott aul em Verut, woonen hee wälen wudd. Wiels Gott wält dän ut, wäm hee well, un daut henjt nich doavon auf, waut vonne Woakjen een Mensch haft.
12 Hee säd to ar: “De Elra woat dän Jinjren sien Sklow sennen.”
13 Krakjt soo aus jeschräwen steit: “Ekj leewd Jakob, oba E̱sau haust ekj.”
14 Waut kjenn wie dan sajen? Es Gott ojjerajcht? Oba secha nich!
15 Wiels Gott sajcht to Moses: “Ekj woa dän Metleet wiesen, wäm ekj mie wäl, un ekj woa dän Metjefeel wiesen, wäm ekj well.”
16 Doawäajen: Daut henjt nich von eenen Mensch sienen Wunsch auf ooda aus dee sikj aunstrenjt, oba daut henjt von Gott auf, dee doa Metleet haft.
17 Wiels en eene Schreftstäd woat to Fa̱rao jesajcht: “Wäajen dit hab ekj die läwen loten toom miene Macht aun die wiesen un daut mien Nomen oppe gaunze Ieed bekaunt woat.”
18 Soo, hee haft Metleet met dän, wäm hee well, oba hee lat dän ieejenkoppich woaren, wäm hee well.
19 Nu frajchst du mie veleicht: “Wuarom es daut soo schwoa, Gott tofrädtostalen? Wäa kaun sikj jäajen sienen Wellen stalen?”
20 Oba wäa best du, oh Mensch, daut du jäajen Gott rätst? Kaun een Dinkj, waut von eenen jemoakt woat*, to dän sajen, waut daut moakt*: “Wuarom moakst du mie soo aus dit?”
21 Haft de Toppstrikja nich daut Rajcht, von dautselwje Blott, een Dinkj to moaken, waut fa waut Besondret* jebrukt woat un een aundret Dinkj fa waut Jeweeneljet*?
22 Krakjt soo es et bie Gott. Hee haud dän Wellen, siene Wutt un Macht bie deejanje to wiesen, waut am oajaden* un vedeent hauden to stoawen. Oba hee vedruach dee jeduldich*.
23 Dit deed hee toom siene groote* Harlichkjeit wiesen bie deejanje, waut sien Metleet kjrieen* wudden*. Hee muak dee reed toom dee Harlichkjeit jäwen.
24 Wie sent deejanje, waut doa jewält worden; nich bloos von de Juden, oba uk von de aundre Sorten Menschen*.
25 Dauts uk soo, aus hee en Hose̱a sajcht: “Dee, waut nich mien Volkj sent, woa ekj ‘mien Volkj’ nanen un dee, waut nich jeleeft woaren, woa ekj ‘Leewe’ nanen.
26 Un opp dee Städ, wua to dee jesajcht wort: ‘Jie sent nich mien Volkj’, doa woa ekj dee ‘dän läwendjen Gott siene Säns’ nanen.”
27 Jesa̱ja schrieech uk wäajen I̱srael: “Wan de Israeliten uk soo väl sent aus daut Saunt aum Mäa, woat oba mau bloos een kjlienet Poat* jerat sennen.
28 Wiels Jehowa* woat de Ieed rechten un bosich sien Uadeel utfieren.”
29 Krakjt soo aus Jesa̱ja uk verutsäd: “Wan Jehowa* von de Armeeen ons nich haud eenen Nokomen* jeloten, dan wudd wie sennen soo jeworden aus So̱dom un wudden haben Gomo̱rra jelikjent.”
30 Waut kjenn wie dan sajen? De aundre Sorten Menschen* weesen Gloowen un worden fa jerajcht jetalt, wan dee uk nich mol no Jerajchtichkjeit sochten.
31 Un I̱srael socht no een Jesaz von Jerajchtichkjeit, kjrieech daut oba nich soo wiet, doano to läwen.
32 Wuarom nich? Wäajen dee met Woakjen doaropp schauften un nich derch Gloowen. Dee follen äwa dän “Steen, waut tofaulbrinjt”.
33 Soo aus jeschräwen steit: “Kjikjt! Ekj laj en Zi̱on eenen Steen han, waut de Menschen woat tofaulbrinjen, un eenen grooten Steen, waut dee beleidjen woat. Oba wäa Gloowen haft aun disen Steen, dee woat nich aunjeschmäat woaren.”
Footnooten
^ Wuatlich: “Sot”.
^ Wuatlich: “Sot”.
^ Wuatlich: “Sot”.
^ Ooda: “jeformt woat”.
^ Ooda: “formt”.
^ Ooda: “waut toom ieren”.
^ Ooda: “waut toom nich ieren”.
^ Ooda: “hilt dee jeduldich ut”.
^ Wuatlich: “bie de Dinja von Wutt to wiesen”.
^ Ooda: “besondre”.
^ Ooda: “aunnämen”.
^ Wuatlich: “bie de Dinja von Metleet”.
^ Ooda: “aundre Velkja”; “aundre Raussen”.
^ Wuatlich: “kjlienet, äwajebläwnet Poat”.
^ Wuatlich: “Sot”.
^ Ooda: “aundre Velkja”; “aundre Raussen”.
