4. Kapitel
Daut räajent sea, un Aun hukt bennen.
Wan see doch wudd kjennen buten sennen.
Doch dan, met eenst, de Sonn, dee dacht.
De Räajen hieet opp, un Auna lacht.
De Väajel sinjen, daut Graus es jreen,
de kjliene Auna jeit daut scheen.
See sitt de Bloomkjes un see denkjt:
“Woo goot, daut Gott ons Räajen schenkjt!”
TOOM TOOP DOONEN
Läs dien Kjint väa:
Froag dien Kjint, wua dise Dinj opp daut Bilt sent:
daut Fensta daut Voagel
Auna de Boom
de Bloomen
Froag dien Kjint, aus daut dise Dinj opp daut Bilt finjen kaun:
dän Kjniepa dän Zhett
Froag dien Kjint:
Wuarom haft Jehova dän Räajen jemoakt?
