NOAH haud eene Fru un see hauden dree befriede Junges, dee heeten Sem, Ham un Jafet. Met aules toop wieren see äare acht.

Gott jeef Noah eene sondaboare Oabeit opp. Hee sull eenen sea grooten Kausten buen, soo groot un lank aus een Schepp. Gott säd to Noah: ‘Bu dän Kausten dree Stock huach un bu doa Stowen nenn.’ De Stowen wieren fa Noah un siene Famielje, fa de Tieren un fa daut Äten, waut see aula wudden brucken.

Noah sull dän Kausten uk dicht moaken, daut doa kjeen Wota nenkjeem. Gott säd to am: ‘Ekj woa loten eene groote Äwaschwamunk komen un woa de gaunze Welt venichten. Wäa nich en dän Kausten bennen es, woat stoawen.’

Noah un siene Junges jehorchten Jehova un fungen aun, dän Kausten to buen. Oba de Menschen hauden sikj domm doaräwa. Dee hieeden nich opp met schlajchtet doonen un jleewden Noah nich, aus dee an säd, waut Gott wudd doonen.

Daut dieed sea lang, dän Noahkausten buen, wiels dee soo groot wia. Schlieslich, no väle Joaren, wia dee foadich. Dan säd Gott to Noah, hee sull de Tieren en dän Kausten nenbrinjen. Hee sull von jieda Sort twee Stekj nenbrinjen, een hee Tia un een see Tia, un von jewesse Tieren soogoa säwen Stekj. Hee sull uk von jieda Sort Väajel met nennämen. Noah deed krakjt soo, aus Gott am jesajcht haud.

Tolatst jinjen uk Noah un siene Famielje en dän Kausten nenn. Dan muak Gott de Däa too. Noah un siene Famielje musten nu wachten. Stal die mol väa, du wieescht met an toop doa bennen. Wudd doa werkjlich eene groote Äwaschwamunk komen, soo aus Gott jesajcht haud?