MOSES wia bat dän Boajch Horeb jekomen no Graus sieekjen fa siene Schop. Met eenst sach hee doa een Bosch brennen, waut oba nich vebrend!

Moses docht bie sikj: ‘Daut es je fonnich. Dit well ekj mie mol von dichta bie beseenen.’ Aus hee noda jinkj, hieed hee ut daut Bosch eene Stemm sajen: ‘Komm nich noda. Trakj diene Wratschen ut, wiels du steist opp eene heilje Städ!’ Daut wia Gott, dee hia derch eenen Enjel räden deed, un soo bedakjt Moses sien Jesecht.

Dan säd Gott to Moses: ‘Ekj hab jeseenen, woo mien Volkj en Ägipten lieden mott. Ekj well an friemoaken. Un ekj well die schekjen, daut du mien Volkj ut Ägipten rutbrinjst.’ Jehova wull sien Volkj no daut scheene Launt Kanaan brinjen.

Moses meend oba: ‘Wäa sie ekj? Woo saul ekj daut doonen? Oba saj wie mol, ekj woa gonen. Dan woaren de Israeliten mie froagen: “Wäa haft die jeschekjt?” Waut saul ekj dan sajen?’

Dan säd Gott to Moses: ‘Du saust to an sajen: “JEHOVA, de Gott von Abraham, von Isaak un von Jakob, haft mie jeschekjt.”’ Un Jehova säd noch: ‘Dit es mien Nomen fa emma.’

Oba Moses säd: ‘Un waut es, wan dee mie daut nich jleewen, daut du mie jeschekjt hast?’

Gott fruach am: ‘Waut hast du en diene Haunt?’

‘Eenen Stock’, säd Moses.

‘Schmiet dän Stock mol no de Ieed’, säd Gott. Aus Moses daut deed, wort de Stock to eene Schlang. Jehova wees am noch een Wunda. Hee säd to Moses: ‘Stopp diene Haunt mol en dienen Äwarock nenn.’ Moses deed daut, un aus hee siene Haunt wada ruttrock, wia dee witt aus Schnee! Daut leet no de schlemme Lepra-Krankheit. Dan jeef Jehova Moses noch de Macht fa een dreddet Wunda. Tolatst säd Jehova: ‘Wan du de Israeliten woascht dise Wunda wiesen, woaren dee daut jleewen, daut ekj die jeschekjt hab.’

Dan jinkj Moses no Hus un säd to Jitro: ‘Lot mie toom Jefaulen trigj no Ägipten no mien Frintschoft gonen un seenen, woo dee daut jeit.’ Dan neem Jitro Aufscheet von am, un Moses jeef sikj oppe Reis trigj no Ägipten.