DISE Mana hia bemotten de Menschen to schaufen. Kjikj mol de Maun, waut dän Oabeida doa met de Pitsch vekjielt! De Oabeida sent von Jakob siene Famielje. Dee woaren ‘Israeliten’ jenant. Un de Mana, waut an bemotten to schaufen, sent Ägipta. De Israeliten sent de Ägipta äare Sklowen jeworden. Woo es daut doatoo jekomen?

Fa väle Joaren haud Jakob siene groote Famielje frädlich en Ägipten jeläft. Buta dän Farao wia Josef de väaschta Maun em Launt jewast un haud sikj om de Israeliten jekjemmat. Schlieslich wia Josef oba jestorwen. Dan wia een niea Farao en Ägipten Kjennich jeworden, un disa kunn de Israeliten nich lieden.

Dis beesa Farao muak de Israeliten to Sklowen. Dee stald grausome Oppsechta aun, waut sea schlajcht wieren to an. De Israeliten musten sea schwoa schaufen un fa dän Farao Städa buen. Un doch vemieeden de Israeliten sikj emma mea, un met de Tiet kjrieejen de Ägipta Angst, de Israeliten wudden een too grootet un stoakjet Volkj woaren.

Weetst du, waut de Farao doahäa deed? Dee roopt de Nursen, waut de israelitische Frues holpen, wan dee een Bäbe kjrieejen, un säd to dee: ‘Emma wan daut Kjliene een Junkje es, sell jie daut dootmoaken.’ Oba dise Nursen wieren feine un muaken de kjliene Junkjes nich doot.

Doawäajen befool de Farao aule Ägipta: ‘Nämt de israelitische Junkjes un moakt dee doot. Bloos de Mejalkjes sell jie läwen loten.’ Es daut nich schrakjlich? Oba well wie mol seenen, woo een kjlienet Junkje jerat wort.