JOSEF wia noch mau 17 Joa, aus hee no Ägipten jebrocht wort. Dort wort hee aun eenen Maun vekoft, dee Potifar heet. Potifar schauft fa dän Kjennich von Ägipten. Dee wort ‘Farao’ jenant.

Josef wia een flietja Oabeida. Aus hee ieescht ella wia, deend Potifar am aun, no sien gaunzet Hus to seenen. Oba wuarom es Josef hia dan em Jefenkjnis? Daut es wäajens Potifar siene Fru.

Josef wia een sea schmocka Jung jeworden un Potifar siene Fru wull haben, hee sull sikj met ar dollajen. Oba Josef deed daut nich, wiels hee wist, daut daut orrajcht wia. Daut oajad Potifar siene Fru sea. Aus äa Maun no Hus kjeem, luach see dän väa un säd: ‘Dit Stekj Josef wull sikj met mie dollajen!’ Potifar jleewd siene Fru daut. Hee wia sea doll äwa Josef un leet am em Jefenkjnis stoppen.

De Jefenkjnisoppsechta sach boolt, daut Josef een gooda Mensch wia. Doawäajen stald dee am aun, no aul de Jefangne to seenen. Lota oajad de Farao sikj eemol äwa sienen Enschenkja un sienen Brootbakja un leet dee beid em Jefenkjnis stoppen. Eene Nacht dreemd dee beid waut wundaboaret. Dee wisten oba nich, waut de Dreem meenden. Näakjsten Dach säd Josef to an: ‘Vetalt mie june Dreem.’ Dee deeden daut, un Josef kunn an dee met Gott siene Help utlajen.

To dän Enschenkja säd Josef: ‘Om dree Doag woascht du utem Jefenkjnis rutkomen un wada kjennen aus Enschenkja fa dän Farao schaufen.’ Josef säd uk noch: ‘Wan du hia ieescht buten best, vetal dän Farao von mie un halp mie, daut ekj hia uk rut kaun.’ To dän Brootbakja oba säd hee: ‘Om dree Doag woat de Farao die loten dän Kopp aufmoaken.’

Dree Doag lota neem sikj daut krakjt soo rom, aus Josef jesajcht haud. Dän Brootbakja leet de Farao dän Kopp aufmoaken, de Enschenkja oba wort friejeloten un kunn dän Kjennich wada bedeenen. Doch de Enschenkja vegaut gaunz von Josef. Dee vetald dän Farao nuscht von dän, un soo must Josef em Jefenkjnis bliewen.