JOSEF wull seenen, aus siene tieen elre Breeda noch emma soo schlajcht wieren. Doawäajen säd hee to an: ‘Jie sent Spionen! Jie wellen bloos seenen, woo jie ons Launt kjennen daut baste ennämen.’

‘Nä, wie sent nich Spionen’, säden see. ‘Wie sent opprechtje Mana. Wie sent aules Breeda. Ieeschtemma wia wie äare twalf, oba eena es nich mea un de jinjsta es tus jebläwen bie onsen Voda.’

Josef deed sikj soo, aus wudd hee an nich jleewen. Hee leet sienen Brooda Simeon em Jefenkjnis stoppen, oba siene aundre Breeda leet hee Jeträajd metnämen un trigj no Hus gonen. Hee säd oba to an: ‘Wan jie wadakomen, sell jie junen jinjsten Brooda metbrinjen.’

Aus see ieescht wada tus en Kanaan wieren, vetalden see äaren Voda Jakob, waut passieet wia. Jakob wia sea truarich. Hee säd: ‘Josef es nich mea, un nu es uk Simeon nich mea. Ekj woa mienen jinjsten Jung Benjamin nich loten metgonen.’ Oba aus äa Äten ieescht meist aula wia, must Jakob Benjamin loten met no Ägipten gonen, daut see noch mea Jeträajd holen kunnen.

Aus Josef sach, daut siene Breeda wada kjeemen, freid hee sikj sea, daut sien jinjsta Brooda Benjamin met wia. Siene Breeda wisten oba nich, daut dis beaumta Maun en Werkjlichkjeit Josef wia. Josef wull siene tieen Haulfbreeda nu oppe Proow stalen.

Hee leet äare Sakj met Jeträajd fellen. Un onen daut see daut wisten, leet hee en Benjamin sienen Sak sien besondret selwanet Kuffel nenlajen. Aus siene Breeda ieescht wada een Enj wajch wieren, schekjt Josef siene Deena hinjaraun. Aus dee an no wieren, säden dee: ‘Wuarom hab jie onsen Harn sien selwanet Kuffel jestolen?’

‘Wie haben daut nich jestolen!’, säden see aula. ‘Wan jie daut bie eenen von ons finjen, saul deejanja stoawen.’

Dan sochten de Deena en jiedren eenen sienen Sak no. Schlieslich fungen see daut Kuffel en Benjamin sienen Sak, soo aus du hia seenen kaust. Dan säden de Deena to an: ‘Jie kjennen aula gonen, oba Benjamin mott met ons metkomen.’ Waut wudden Josef siene tieen Haulfbreeda nu woll doonen?

See jinjen aula met Benjamin met trigj no Josef. Josef säd to an: ‘Jie kjennen aula trigj no Hus gonen, bloos Benjamin mott hia bliewen aus mien Sklow.’

Doaropp säd Juda: ‘Wan ekj onen disen Jung no Hus kom, woat mien Voda secha stoawen, wiels dee räakjent dän sea väl. Behool mie leewa aus dienen Sklow un lot dän Jung trigj no Hus gonen.’

Josef sach nu, daut siene Breeda sikj jeendat hauden. Dee wieren nich mea soo schlajcht aus ea. Well wie mol seenen, waut Josef nu deed.