AUS Moses trigj no Ägipten kjeem, vetald hee sienen Brooda Aaron von de Wunda. Un aus see de Israeliten de Wunda weesen, jleewden dee, daut Jehova met an wia.

Dan jinjen Moses un Aaron no dän Farao. See säden to dän: ‘Jehova, de Gott von Israel, haft jesajcht: “Lot mien Volkj fa dree Doag enne Wiltnis nengonen, daut dee mie dort kjennen aunbäden.”’ Oba de Farao säd: ‘Ekj jleew nich aun Jehova un ekj woa de Israeliten nich gonen loten.’

De Farao oajad sikj sea, daut de Israeliten wullen von äare Oabeit frie haben toom Jehova aunbäden. Doawäajen bemust hee an, noch schwanda to schaufen. De Israeliten jeewen Moses de Schult, daut see soo schlajcht behaundelt worden. Daut muak Moses truarich. Oba Jehova treest am un vespruak: ‘Ekj woa dän Farao doatoo brinjen, daut dee mien Volkj gonen lat.’

Moses un Aaron jinjen wada no dän Farao. Un ditmol deeden see een Wunda. Aaron schmeet sienen Stock no de Ieed, un dee wort to eene groote Schlang. Oba dän Farao siene kluake Mana deeden dan dautselwje met äare Stakja, un dee worden uk to Schlangen. Oba kjikj mol! Aaron siene Schlang frat de kluake Mana äare Schlangen opp! Oba de Farao leet de Israeliten doawäajen nich gonen.

Nu wia daut bat doa, daut Jehova dän Farao waut biebrinjen wull. Weetst du, waut Jehova deed? Hee leet tieen Ploagen, ooda groote Trubbels opp Ägipten komen.

Bie de mieeschte Ploagen leet de Farao Moses komen un säd to dän: ‘Lot de Ploag opphieren un ekj woa de Israeliten gonen loten.’ Oba emma, wan de Ploag ieescht äwa wia, leet de Farao de Israeliten doch nich gonen. Schlieslich, no de tieende Ploag, schekjt hee de Israeliten wajch.

Weetst du, waut fa tieen Ploagen daut wieren? Oppe näakjste Sied kaust du daut seenen.