VÄLE Joaren vejinjen un Noah siene Säns hauden een Deel Kjinja. Dee worden groot un hauden selfst uk wada Kjinja. Boolt jeef daut väl Volkj oppe Ieed.

Eent von Noah siene Uagrootkjinja wia Nimrod. Daut wia een beesa Mensch. Dee jäajad Tieren uk Menschen. Nimrod muak sikj selfst to eenen Kjennich, wiels hee wull äwa aundre harschen. Gott jleicht dän rajcht nuscht.

To dee Tiet räden de Menschen aula deeselwje Sproak. Nimrod wull haben, dee sullen aula toopbliewen, daut hee äwa dee harschen kunn. Weetst du, waut hee doahäa deed? Hee säd to de Menschen, see sullen eene Staut buen met eenen huagen Torm doa bennen. Opp daut Bilt kaust du seenen, woo see de Tieejlen strikjen.

Jehova Gott jefoll daut oba schlajcht. Hee wull haben, de Menschen sullen äwa de gaunze Ieed läwen un nich bloos opp eene Städ. Oba de Menschen säden: ‘Komt, well wie eene Staut buen met eenen Torm, waut bat aum Himmel rieekjt. Dan woa wie wiet un breet bekaunt sennen!’ Dee wullen sikj selfst eenen grooten Nomen moaken enne Städ Gott to ieren.

Gott leet de Menschen oba nich wiedabuen. Weetst du, waut hee deed? Hee muak daut soo, daut dee met eemol veschiedne Sproaken räden deeden. Soo kunnen de Oabeida eena dän aundren nich mea vestonen. Doawäajen wort dee äare Staut ‘Babel’, ooda ‘Babielon’ jenant. Dis Nomen meent “Derchenaunda”.

Dan trocken de Menschen von Babel wajch. Aule, waut deeselwje Sproak hauden, hilden sikj toop un trocken wua aundatwäajen han.