MOSES wull jieren met de Israeliten toop en daut Launt Kanaan nengonen. Hee säd to Jehova: ‘Lot mie toom Jefaulen äwa dän Jordan Riefa gonen un daut goode Launt seenen.’ Oba Jehova auntwuad: ‘Hia opp! Räd doa nich mea von!’ Weetst du, wuarom Jehova daut säd?

Kaun die daut noch denkjen, aus Moses dän Steen schluach un doa Wota rutkjeem? Moses un Aaron hauden Jehova nich de Iea doafäa jejäft. See hauden daut Volkj nich jesajcht, daut daut Jehova wia, dee an daut Wota ut dän Steen jejäft haud. Doawäajen haud Jehova an daut aufjesajcht, daut see kunnen en daut Launt Kanaan nengonen.

Un soo säd Jehova een poa Moonat no Aaron sienen Doot to Moses: ‘Lot Josua komen un stal dän ver Eleasar, dän Priesta, un ver daut Volkj. Un saj daut gaunze Volkj, daut Josua de niea Leida es.’ Moses deed krakjt soo, aus Jehova to am jesajcht haud, soo aus du hia opp daut Bilt seenen kaust.

Dan säd Jehova to Josua: ‘Sie stoakj un hab kjeene Angst! Du woascht de Israeliten en daut Launt Kanaan nenbrinjen, waut ekj an vesproaken hab, un ekj woa die halpen.’

Lota säd Jehova to Moses, hee sull opp dän Boajch Nebo noppstieen, waut doa en daut Launt Moab wia. Von doa bowen kunn Moses äwa dän Jordan Riefa kjikjen un daut wundascheene Launt Kanaan seenen. Jehova säd dan to am: ‘Dit es daut Launt, waut ekj Abraham, Isaak un Jakob äare Nokomen vesproaken hab. Ekj hab die daut nu jewäsen, oba du doascht doa nich nengonen.’

Doa bowen opp dän Boajch Nebo storf Moses. Hee wia 120 Joa oolt. Bat tolatst wia hee kjraftich un kunn noch fein seenen. Daut Volkj wia sea truarich, daut Moses jestorwen wia. Oba see freiden sikj, daut Josua äa niea Leida wia.