KJIKJ mol Josua hia. Hee sajcht jroz: ‘Sonn, bliew stonen!’ Un de Sonn blift werkjlich stonen! Eenen gaunzen Dach stunt de Sonn medden aum Himmel stell. Daut deed Jehova. Oba wuarom wull Josua nich haben, daut de Sonn unjajinkj?

Aus de fief beese kanaanitische Kjennichs kjeemen un de Gibeonita aunjreepen, schekjten de Gibeonita eenen Maun no Josua un leeten sajen: ‘Komt ons schwind halpen! Aule Kjennichs, waut enne Boaj wonen, sent jekomen jäajen ons kjamfen.’

Josua un siene Mana läden fuaz oppe Städ loos. See jinjen de gaunze Nacht äwa. Aus see bat Gibeon wieren, kjrieejen de fief Kjennichs äare Soldoten Angst un fungen aun uttokleiwen. Dan leet Jehova groote Hoagelsteena vom Himmel opp dee faulen, un doa storwen mea von de Hoagelsteena, aus waut Josua siene Mana dootmuaken.

Josua sach, daut de Sonn boolt wudd unjagonen. Daut wudd diesta woaren un väle von de fief Kjennichs äare Soldoten wudden sikj kjennen fuatbrinjen. Un soo bäd Josua to Jehova un säd dan: ‘Sonn, bliew stonen!’ De Sonn bleef stonen, un soo kunnen de Israeliten met dän Kaumf verecht moaken.

En Kanaan jeef daut noch väle aundre beese Kjennichs, dee Gott sien Volkj schlajcht lieden kunnen. Ojjefäa sas Joa lota hauden Josua un siene Mana 31 Kjennichs venicht. Dan deed Josua daut Launt Kanaan endeelen, soo daut aule Stam en Israel eenen Plauz hauden toom wonen.

Väle Joaren vejinjen un schlieslich storf Josua, aus hee 110 Joa oolt wia. Soolang aus Josua un siene Frind läwden, deed daut Volkj Jehova jehorchen. Oba aus dise goode Mana ieescht jestorwen wieren, funk daut Volkj aun schlajchtet to doonen, un daut brocht an em Trubbel. Dan fäld an daut needich aun Gott siene Help.