HIA es de Apostel Petrus met twee von siene Frind. Oba wuarom kjneet sikj doa een Maun ver Petrus? Es daut rajcht? Wäa es daut äwahaupt?

Daut es Kornelius. Hee es een Väaschta en daut reemische Kjrichshäa. Kornelius kjand Petrus goanich, oba am wia jesajcht worden, hee sull dän no sien Tus kroagen. Well wie mol seenen, woo daut doatoo kjeem.

Jesus siene ieeschte Nofolja wieren Juden. Kornelius oba wia nich een Jud. Hee räakjend Gott oba väl un deed emma to am bäden. Hee deed uk väl goodet fa aundre. Eenen Dach no Meddach kjeem met eemol een Enjel no am un säd: ‘Gott freit sikj äwa die un haft diene Jebäda jehieet. Schekj waut Mana eenen jewessen Maun holen, dee Petrus heet. Dee es en Joppe bie eenen Simon, dee aum Mäa wont.’

Kornelius schekjt fuaz waut Mana loos Petrus holen. Näakjsten Dach, aus dee aul meist bat Joppe wieren, wia Petrus bie Simon jroz oppet jlikje Dak noppjegonen. Doa leet Gott am een grootet Loaken seenen, waut vom Himmel raufkjeem. En daut Loaken wieren aule Sorten Tieren bennen. No Gott sien Jesaz no wieren dise Tieren orrein un sullen nich jejäten. Oba nu säd eene Stemm: ‘Go too, Petrus. Schlacht de Tieren un at.’

‘Nä!’, säd Petrus. ‘Ekj hab noch kjeenmol waut orreinet jejäten.’ Oba de Stemm säd to Petrus: ‘Saj to daut nich orrein, waut Gott nu sajcht, daut es rein.’ Soo jinkj daut dree Mol. Petrus wundad sikj, waut daut aules to bedieden haud. Äwadäm kjeemen de Mana, waut Kornelius jeschekjt haud, un fruagen no Petrus.

Petrus jinkj vom Dak rauf un säd: ‘Ekj sie de Maun, no dän jie sieekjen. No waut sent jie jekomen?’ De Mana säden: ‘Een Enjel haft to Kornelius jesajcht, hee sull die no sien Tus kroagen.’ Petrus wia reed mettogonen. Näakjsten Dach muak hee sikj met eenje Frind toop oppem Wajch no Cäsarea Kornelius besieekjen.

Kornelius haud sien Frintschoft un siene baste Frind toopjekroacht. Aus Petrus aunkjeem, jinkj Kornelius am entjäajen un kjneed sikj ver am, soo aus du hia seenen kaust. Oba Petrus säd: ‘Sto opp, ekj sie uk mau bloos een Mensch.’ Jo, de Bibel sajcht, daut et nich rajcht es, sikj ver eenen Mensch to bekjen un dän auntobäden. Wie sellen bloos Jehova aunbäden.

Dan deed Petrus dee aula prädjen. Hee säd: ‘Nu kaun ekj seenen, daut Gott aule Menschen aunnemt, waut am deenen wellen.’ Hee haud noch nich utjerät, aus Gott dee aula sienen heiljen Jeist jeef, un dee fungen aun, opp veschiedne Sproaken to räden. De judische Jinja, waut met Petrus metjekomen wieren, kunnen daut nich jleewen. See hauden jedocht, Gott wudd soont bloos fa de Juden doonen. Oba nu wisten see, daut Gott nich Menschen von irjent een Volkj fa bäta ooda wichtja helt aus aundre. Doa sell wie emma aun denkjen, jleefst du nich uk?