Aulawäajen oppe Ieed fält Menschen daut aun Troost (Lie 4:1). De gaunze Septamba-Moonat äwa well wie ons sea aunstrenjen, dän Wachtturm auntobeeden, waut sikj von Troost haundelt. Dise Tietschreft saul wiet vebreet. Oba wiels wie selfst wellen met de Menschen räden toom dee treesten, well wie de Tietschreft nich wua loten, wua kjeena tus es.

“Jieda eenem fält daut mol aun Troost. Oba wua es Troost to finjen? [Läs 2. Korinta 1:3-4.] En disen Wachtturm es to läsen, woo Gott ons Troost jeft.”

Wan deejanja sikj doafäa intressieet un de Tietschreft nemt, dan . . .

Dan beed dänjanjen een Bibelstudium aun.

Stal eene Froag, äwa dee jie daut näakjste Mol räden kjennen, biejlikj: “Wuarom lat Gott too, daut de Menschen lieden motten?”