De Israeliten äare Vespräakjungen wieren friewellich, oba dee musten sikj doawäajen aun dee hoolen (4Mo 30:3; it-1-X 856).

Bie een Vespräakjen kunn met en sennen, sikj bie waut veflichten ooda sikj von waut oppoat hoolen, waut äwajens nich veboden wia (4Mo 30:4-5; it-1-X 855).

Bie dise Tiet haft jieda eena siene Veauntwuatunk ver Jehova (4Mo 30:7-10; w04-X 1. 8. 27 V. 3).

De twee wichtichste Vespräakjungen, waut een Christ vondoag dän Dach moaken kaun, sent sikj Jehova hanjäwen un daut Ehevespräakjen.

DENKJ MOL ÄWA NO: “Kom ekj daut no, waut ekj vesproaken hab?”