SCHAZA UT GOTT SIEN WUAT | HIOB 6-10
De trua Hiob sajcht, woo schlajcht am daut jeit
Hiob wia prachaoam, sea bedrekjt un schwoa krank, oba hee jeef nich opp. Doawäajen proowd de Soton am mootloos to moaken, daut dee oppjäwen sull. Dree Frind kjeemen no Hiob. Ieeschtlich säden see, see wieren om am bekjemmat. Oba dan saden see sikj met Hiob toop dol un säden fa säwen Doag rein nuscht, nich mol een Wuat toom oppmuntren. Dan fungen see noch aun, sea hoat met am to räden un am to beschuljen.
Hiob bleef Jehova tru, wan am daut uk bettalich schlajcht jinkj
6:3; 7:16; 9:20-22; 10:1, 12
-
Wiels Hiob daut soo bettalich schlajcht jinkj, funk hee aun orrajcht to denkjen. Hee meend, Gott jeef doa nuscht om rom, aus hee tru bleef ooda nich
-
Wäajen Hiob soo mootloos wia, docht hee doa nich äwa no, aus doa veleicht kunnen aundre Uasoaken sennen, wuarom hee lieden must
-
Wan Hiob daut uk noch soo schwoa wia, säd hee doawäajen to dee, waut am beschuljden, daut hee Jehova sea leewd
