LEET 106
Wie wellen aun Leew toonämen
-
1. En aules proow wie Gott notodoon’;
sien Väabilt foljen, daut moakt ons froo.
Soo froag wie deemootich jieda Dach,
daut hee ons halpen mucht, Leew to ha’n.
Väl doon’ un weeten, fein räden kjenn’,
on’ Leew wudd aules fa Dommheit senn’.
En aule Loagen jeft Leew ons Krauft;
dee es de wieetvolste Ieejenschoft.
-
2. De Leew denkjt nich bloos aun sikj auleen,
dee halpt de aundre un well dee deen’.
De Leew drajcht Fäla un Sind nich no,
un denkjt doa nich aun, waut trigjtotol’n.
De Leew halpt, orrajchtet uttohool’n,
Jedult to wiesen en jieda Proow.
De Leew kjricht emma de Äwahaunt;
doa’s nuscht, waut dee nich vedroagen kaun.
(See uk Joh. 21:17; 1. Kor. 13:13; Gal. 6:2.)