LEET 146
“Ekj moak aules nie”
(Openboarunk 21:1-5)
-
1. De Tieekjens sent kloa: Gott sien Kjennich rejieet.
Jehova jeef Jesus aul Macht un Iea.
Em Himmel woat nu Gott sien Well’n jedon’,
uk hia oppe Ieed woat sien Rikj boolt kom’.
(KUA)
Siet froo! Wiels Gott sien Zelt woat kom’
un Gott woat mank de Menschen won’.
Kjeen Doot, kjeen Lieden, kjeene betre Tron’;
waut nu noch schwoa es, es dan lang vegon’.
Wiels Gott vesprakjt: “Ekj moak boolt aules nie.”
Waut hee sajcht, es woa un tru.
-
2. Daut niee Jerusalem, schmock aus ’ne Brut,
met Steena un Parlen un Golt jebut,
met Reinheit un Heilichkjeit utjestraumt,
es reed fa de Kjast met daut Gotteslaum.
(KUA)
Siet froo! Wiels Gott sien Zelt woat kom’
un Gott woat mank de Menschen won’.
Kjeen Doot, kjeen Lieden, kjeene betre Tron’;
waut nu noch schwoa es, es dan lang vegon’.
Wiels Gott vesprakjt: “Ekj moak boolt aules nie.”
Waut hee sajcht, es woa un tru.
-
3. Dee Staut schient soo kloa met ’ne harliche Pracht;
de Puaten ston’ op un doa es nich Nacht.
Äa Licht wiest de Velkja dän rajchten Wajch;
Gott well, daut sien Volkj daut nu wiedadrajcht.
(KUA)
Siet froo! Wiels Gott sien Zelt woat kom’
un Gott woat mank de Menschen won’.
Kjeen Doot, kjeen Lieden, kjeene betre Tron’;
waut nu noch schwoa es, es dan lang vegon’.
Wiels Gott vesprakjt: “Ekj moak boolt aules nie.”
Waut hee sajcht, es woa un tru.
(See uk Mat. 16:3; Opb. 12:7-9; 21:23-25.)
