WAN doa wäa stoaft, dän du väl jeräakjent hast, hast du die secha uk truarich, auleen un helploos jefeelt. Veleicht wortst du mau rajcht doll, feelsd die schuldich un hautst Angst. Woomäajlich dochst du uk, aus sikj daut verheipts loond to läwen.

Wan eena truat, meent daut nich, daut eena schwak es. Daut wiest bloos, daut eena dänjanjen sea väl jeräakjent haft. Oba es daut mäajlich, daut eenem daut kaun leichta woaren, wan eena sikj soo truarich feelt?

Wan sikj die daut soo feelt, daut de Weedoag kjeen Enj nemt, dan kaun de Rot fa die een Troost sennen, waut nu kjemt.

NEMM DIE TIET TOOM TRUAREN

De Menschen truaren nich äwareen un brucken nich jlikjen väl Tiet. Oba roaren kaun halpen, daut eenem daut wada leichta es. Vanessa, von dee wie aul räden, sajcht: “Ekj road eefach – ekj must miene  Weedoag rutloten.” Sofía äare Sesta storf plazlich; see sajcht: “Daut deit sea wee doaraun to denkjen, waut passieet es. Daut es soo, aus wan eena eene schlemme Wund opmoakt un dee reinmoakt. De Weedoag es schia nich uttohoolen, oba derch daut kaun dee heelen.”

RÄD ÄWA DIENE JEDANKEN UN JEFEELEN

Daut es kloa, daut eena eenjemol well auleen sennen. Oba truaren es fa eenem auleen too schwoa. Dän 17-joaschen Jared siene Pape storf; hee sajcht: “Ekj räd met aundre doaräwa, woo ekj mie feeld. Ekj bedua, aus daut dietlich wia, waut ekj säd, oba daut holp mie.” Janice, waut en dän ieeschten Artikjel väakjeem, sajcht: “Met aundre to räden wia een groota Troost. Ekj feeld, aundre kunnen mie vestonen, un ekj feeld mie nich mea soo auleen.”

NEMM HELP AUN

Een Dokta säd: “Wan Truarende daut loten, daut Frind un Vewaunte an fuaz biestonen kjennen, wan dee wäm derch dän Doot veloaren haben, dan es daut fa dee foaken leichta, met de Loag foadich to woaren un daut to äwastonen.” Lot diene Frind weeten, woo dee halpen kjennen – dee wellen daut secha, oba weeten veleicht nich, woo (Spricha 17:17).

KOMM GOTT NODA

Tina sajcht: “Aus mien Maun plazlich aun Kjräft storf, kunn ekj to kjeenem mea em vetruen aules sajen; doawäajen vetald ekj Gott aules. Jieda Zemorjes fruach ekj Gott no Help, dän Dach delenjdtokomen. Hee holp mie en soo väl Stekjen, daut ekj daut nich mol talen kaun.” Tarsha, waut 22 Joa wia, aus äare Mame storf, sajcht: “De Schreft jieda Dach to läsen jeef mie Troost. Doaderch haud ekj waut scheenet toom nodenkjen.”

STAL DIE DAUT OPPSTONEN VOM DOOT FÄA

Tina sajcht wieda: “Aum Aunfank treest mie de Hopninj vom Oppstonen nich; mie fäld daut fuaz aun mienen Maun, un miene Junges aun äare Pape. Oba nu, Joaren lota, hool ekj mie faust aun dise Hopninj. Dee helt mie bowen. Ekj stal mie väa, am wada to seenen, un daut jeft mie väl Freid un Fräd!”

Aum Aunfank well de Trua veleicht nich noloten. Oba waut Vanessa beläwd, kaun eenem doawäajen treesten. See sajcht: “Eena jleeft, eena woat daut kjeenmol derchmoaken, oba doa komen bätre Doag.”

Denkj doaraun: Wan du die uk wieda no dänjanjen bangst, loont sikj daut doawäajen to läwen. Met Gott siene leeftolje Help kaust du fa wieda goode Frind haben un die kaun daut Läwen scheen gonen. Boolt woat Gott de Vestorwne oppwakjen. Hee well, daut du wada met dee toop best, waut du väl jeräakjent hast. Dan woat de Weedoag en dien Hoat fa emma jeheelt sennen.