Wuarom haben de Menschen dän Wensch, fa emma to läwen? De Schreft sajcht, daut Gott ons disen Wensch jejäft haft (Liera 3:11, Friesenbibel). De Schreft sajcht uk: “Gott es Leew” (1. Johanes 4:8, Friesenbibel). Gott leeft ons, un hee wudd ons nich dän Wensch jäwen, fa emma to läwen, wan daut fa ons goanich mäajlich wia.

Kjeena von ons well stoawen. De Schreft sajcht mau rajcht, daut de Doot een “Fient” es (1. Korinta 15:26). Eenje stoawen aul bie junk, aundre läwen noch lang, oba irjentwanea motten dee uk stoawen. Väl Menschen haben mau rajcht Angst, wan dee aun stoawen denkjen. Woat daut met dän Doot noch mol een Enj nämen? Es daut verheipts mäajlich?

Wurscht du die wundren, wan du enwortst, daut Gott nienich jewult haud, daut de Menschen storwen? En daut 1. Buak Mose finj wie Bewies, daut et Gott sien Plon wia, daut de Menschen fa emma oppe Ieed läwen sullen. Jehova Gott muak de Ieed soo, daut de Menschen daut wudd aun nuscht fälen un daut dee kunnen schaftich sennen. Dan muak hee Adam, dän ieeschten Mensch, un sad am em Paradies nenn, de Goaden Eden. No daut sach Gott, “waut hee jemoakt haud un hee sach daut daut sea goot wia” (1. Mose 1:26, 31).

Gott haud Adam volkomen jemoakt (5. Mose 32:4). Eva wia uk onen Fäla; see haud eenen volkomnen  Kjarpa un een volkomnet Vestaunt. Jehova säd dan to Adam un Eva: “Mucht jie Kjinja haben un junt äwa de gaunze Ieed vemieren, un äwa de Ieed rejieren. Jie sellen Macht haben äwa de Fesch em Mäa, äwa de Väajel enne Loft un äwa aules waut doa oppe Ieed läft” (1. Mose 1:28).

Daut wudd Tiet brucken, sikj äwa de gaunze Ieed to vemieren. Adam un Eva wudden Kjinja haben un dee äare Kjinja wudden uk Kjinja haben, bat de Ieed gaunz wudd von Menschen bewont sennen, soo aus Gott daut wull (Jesaja 45:18). Wudd daut nu kluak sennen to denkjen, daut Jehova Adam un Eva soont oppjäwen wudd, wan dee bloos soo lang läwen sullen, bat see äare Kjinja un veleicht noch äare Grootkjinja to seenen kjrieejen, oba kjeenmol enworden, woo aules utkjeem?

Denkj uk doaraun, daut Adam äwa de Tieren harschen sull. Hee sull dee biejlikj aula Nomes oppjäwen, un daut wudd Tiet brucken (1. Mose 2:19). Äwa de Tieren to harschen wudd bedieden, daut hee dee goot must kjanen lieren un weeten, woo hee fa dee sorjen kunn. Daut wudd noch väl mea Tiet brucken.

Sikj äwa de gaunze Ieed to vemieren un äwa de Tieren to harschen, soo aus Gott säd, wudd bedieden, daut Gott Adam un Eva soo jemoakt haud, daut dee kunnen lang läwen. Un Adam läwd je uk sea lang.

De Schreft sajcht, daut de Menschen mol väl lenja läwden aus vondoag dän Dach. Dee sajcht: “Adam storf bie een ella von 930 Joa.” Dee rät uk noch von sas aundre Mana, waut een Enj äwa 900 Joa worden! Daut wieren Sett, Enosch, Kenan, Jered, Metuschelach un Noah. Aul dise Mana läwden ver de Sintflut, un Noah läwd aul 600 Joa, ea de Sintflut kjeem (1. Mose 5:5-27; 7:6; 9:29). Woo wia daut mäajlich, daut dee soo lang läwen kunnen?

Dise Mana läwden nich lang nodäm, aus Adam un Eva noch volkomen wieren. Daut es woomäajlich de Grunt, wuarom dee soo oolt worden. Oba waut haft de Volkomenheit met een langet Läwen to doonen? Un woo woat de Doot noch mol äwatsied jeschauft woaren? Doatoo mott wie ieescht mol vestonen, wuarom wie oolt woaren un stoawen.