BEST du dankboa? Wie aula sellen äwa dise Froag nodenkjen, wäajen de Schreft verutsäd, daut en onse Tiet een deel Menschen “ondankboa” sennen wudden (2. Tim. 3:2). Secha kjanst du soone, waut jleewen, daut aundre an daut schuldich sent, waut fa an to doonen ooda an waut to jäwen. Daut späat sikj soo, daut dee daut goanich fa needich talen, dankboa to sennen. Es daut nich ommaklich, met soone Menschen toop to sennen?

Oba de Schreft sajcht to Jehova siene Deena: “Siet dankboa.” Wie sellen mau rajcht “en aule Loagen dankboa” sennen (Kol. 3:15; 1. Tess. 5:18). Daut es goot fa ons, soo jesonnen to sennen. Well wie mol seenen, wuarom.

Daut es eene wichtje Uasoak, wuarom wie emma sellen dankboa sennen. Wäa aundre dankscheen sajcht, feelt sikj jeweenlich bäta, un deejanja, bie dän dee sikj bedankt, feelt sikj uk bäta. Wuarom es daut soo goot, dankboa to sennen? See wie mol een Biespel: Wan sikj wäa de Tiet nemt, waut fa die to doonen, dan jleeft dee, daut du daut wieet best, un es om die bekjemmat. Wan du daut enwoascht, dan halpt die daut, bäta äwa die selfst to denkjen. Soo wia daut woomäajlich bie Rut. Boas wia sea friejäwrich un leeftolich to ar. Secha freid Rut sikj sea, daut doa wäa om ar bekjemmat wia (Rut 2:10-13).

Daut es besonda wichtich, daut wie Gott dankboa sent. Secha hast du aul doaräwa nojedocht, woo väl goodet hee ons em jeisteljen un em tieteljen jejäft haft un noch emma jeft (5. Mo. 8:17-18; Apj. 14:17). Oba enne Städ doa bloos een bät äwa notodenkjen, wudd wie ons kjennen Tiet nämen un deep äwa aul daut goode nodenkjen, waut hee ons un onse Famielje jejäft haft. Dan woa wie onsen Schepfa noch väl mea räakjnen un noch bäta enwoaren, woo väl wieet wie bie am sent (1. Joh. 4:9).

Oba denkj nich bloos doaräwa no, woo friejäwrich Jehova es un woo väl goodet hee die aul jejäft haft – saj dän uk dankscheen doafäa! (Psa. 100:4-5). En een Buak sajcht daut, “daut Dankboakjeit de Menschen halpt, väl schaftja to sennen”.

Dankboakjeit es ons uk doawäajen toom gooden, wiels ons daut noch dolla met aundre veeent. Ons aulem fält daut, daut aundre ons waut räakjnen. Wan ons wäa leeftolich halpt un wie ons opprechtich bie dän bedanken, dan woa wie noch jratre Frind woaren (Reem. 16:3-4). Un wan wie dankboa sent, dan sent wie woomäajlich uk ea reed aundre to halpen. Wie woaren daut en, wan ons wäa goots deit, un wellen daut trigjtolen. Aundre to halpen moakt opp iernst schaftich. Daut es krakjt soo, aus Jesus säd: “Jäwen es seelja aus nämen” (Apj. 20:35).

Bie de Uniwersität von Kalifornien forschten se mol äwa de Dankboakjeit. Robert Emmons, eena von de Väaschte, waut doa metmuak, säd: “Daut wie kjennen dankboa sennen, mott wie vestonen, daut ons daut aun aundre fält. Eenjemol jäw wie dee waut, un daut näakjste Mol jäwen dee ons waut.” Wie brucken aundre äare Help, daut wie kjennen läwen un schaftich sennen. Dee jäwen ons veleicht to äten ooda halpen ons, wan wie krank sent (1. Kor. 12:21). Een dankboara Mensch schazt daut, waut aundre fa am doonen. Hast du die daut aunjewant, die  bie aundre to bedanken, wan dee die waut goodet doonen?

Dankboa to sennen woat ons halpen, no daut goode to kjikjen un nich soo sea no daut schlajchte. Ons denkjen es biejlikj soo aus een Säw, waut ons halpt, jewesse Sachen ruttoholen. Wan wie dankboa sent, dan woa wie dolla no daut goode kjikjen un weinja no onse Trubbels. Je dankboara wie sent, je mea goodet woat ons oppfaulen, un onse Dankboakjeit woat dan emma jrata woaren. Wan wie daut em Uag hoolen, wua wie kjennen fäa dankboa sennen, dan woa wie daut doonen kjennen, waut de Apostel Paulus säd: “Freit junt emma em Harn!” (Filip. 4:4).

Dankboa to sennen halpt ons, daut wie nich schlajcht jesonnen sent. Daut es schia ommäajlich, dankboa to sennen un to deeselwje Tiet aufjenstich, truarich ooda doll. Dankboare Menschen sent uk nich soo leicht nom tieteljen hinjaraun. Dee sent met daut tofräd, waut see haben, un sent nich emma bloos doarom todoonen, noch mea to kjrieen (Filip. 4:12).

Wie weeten, daut de Soton daut jleichen wudd, wan aule Christen truarich un mootloos wieren wäajen de Schwierichkjeiten, waut et nu en de latste Tiet jeft. Am wudd daut verem pauss komen, wan wie dän Tiet äwa schlajcht jesonnen wieren un ons bekloagen wudden. Soone Jesennunk wudd ons daut väl schwanda moaken, de goode Norecht bekaunttomoaken. Dankboakjeit halpt ons, dän Jeist siene Frucht to haben, un doa es biejlikj de Freid äwa aul daut goode met en, waut Gott ons jeft, un de Gloowen aun aul siene Vespräakjungen (Gal. 5:22-23).

Aus Jehova siene Deena jleich wie daut secha, waut dis Artikjel ons von de Dankboakjeit lieet. Oba wie weeten uk, daut et nich emma leicht es, dankboa to sennen un aun daut goode to denkjen. Daut saul ons oba nich mootloos moaken. Wie kjennen dankboa sennen un uk bliewen! Woo schauft daut? Nemm die jieda Dach een beskje Tiet toom äwalajen, fa waut du kaust dankboa sennen. Je mea du daut deist, je dankboara woascht du sennen. Dan woascht du väl schaftja sennen aus deejanje, waut bloos no äare Trubbels kjikjen. Denkj aun daut goode, waut Gott un uk aundre fa die doonen, wua du die äwa freien kaust. Du wurscht die mau rajcht kjennen jieda Dach twee ooda dree Sachen oppschriewen, wua du fäa dankboa best.

Eenje Forscha sajen, daut et waut aun ons Vestaunt deit, wan wie ons foaken bie aundre bedanken, un daut ons daut dan leichta faulen woat, tofräd to sennen. Een dankboara Mensch es schaftja. Doawäajen hool daut goode em Uag, waut du kjrichst ooda beläfst, un frei die to daut, un sie emma dankboa. Sie doa nich endoontich äwa, un “[dank] däm HARN, wiels hee es frintlich”. Jo, “[sie] en aule Loagen dankboa” (1. Chr. 16:34; 1. Tess. 5:18).