ES DIE daut uk aul oppjefollen, daut väl Menschen enne Welt jleewen, dee motten besondre Väarajchten haben ooda daut äant mott bäta behaundelt aus aundre? Dee es daut kjeenmol goot jenuach un dee wellen emma dolla jeieet woaren. Soone Menschen sent ekjich un ondankboa, un dauts krakjt, waut de Schreft fa onse Tiet verutsäd (2. Tim. 3:2).

Oba daut Menschen ekjich sent, es nich waut Nieet. Adam un Eva deeden selfst entscheiden, waut goot un schlajcht wia, un daut haud sea schlemme Foljen. Hundade Joaren lota docht de Kjennich Usija von Juda, daut hee daut Rajcht haud, biem Tempel Ruakopfa to brinjen, oba daut wia gaunz orrajcht (2. Chr. 26:​18-19). Un de Farisäa un de Saduzäa jleewden uk, daut Gott sull äant bäta behaundlen aus aundre, bloos wiels dee von Abraham aufstaumden (Mat. 3:9).

De Menschen rom ons sent stolt un ekjich, un wie wudden uk kjennen soo woaren (Gal. 5:26). Veleicht fang wie aun to jleewen, daut wie motten jewesse Väarajchten haben ooda daut ons besonda behaundelt mott. Waut kaun ons halpen, nich soo to denkjen? Daut ieeschte mott wie vestonen, woo Jehowa doaräwa denkjt. Doatoo well wie mol twee Gruntsauzen ut de Schreft seenen.

Jehowa entscheit, waut jiedrem eenen traft. See wie mol een poa Biespels.

• Jehowa well, daut een Ehemaun von siene Fru Respakjt kjricht, un daut de Ehefru von äaren Maun jeleeft woat (Efs. 5:33). Hee well, daut eene  Ehelied bloos sikj unjarenaunda soone Leew wiesen, waut sestkjeenem traft aus dän Ehepoatna (1. Kor. 7:3). De Elren haben daut Rajcht, von äare Kjinja to velangen, daut dee äant jehorchen, un de Kjinja wudden sellen väl Leew un Unjastettunk von äare Elren kjrieen (2. Kor. 12:14; Efs. 6:2).

• Jehowa well, daut wie de Eltestasch enne Vesaumlunk respakjten, wäajen dee soo schwoa schaufen (1. Tes. 5:12). Oba dee haben nich daut Rajcht, äare Gloowesbreeda gaunz väatosajen (1. Pet. 5:​2-3).

• Gott haft de Rejierungen daut Rajcht jejäft, Taks un Iea von de Menschen to velangen (Reem. 13:​1, 6-7).

Ut Leew jeft Jehowa ons väl mea, aus wie ons vedeenen. Wiels wie sindje Menschen sent, vedeen wie ons sestnuscht aus dän Doot (Reem. 6:23). Oba wiels Jehowa truhoatje Leew fa ons haft, jeft hee ons väle Säajnungen (Psa. 103:​10-11). Jieda Säajen ooda Väarajcht, waut wie von am kjrieen, hab wie wäajen sien grootet Metleet, un nich wiels wie ons daut vedeenen (Reem. 12:​6-8; Efs. 2:8).

Pauss fa de Welt äare Enstalunk opp. Onen daut entowoaren, kjenn wie aunfangen to denkjen, daut ons mea traft aus aundre. Derch daut Jlikjnis von de Oabeida, waut eenen Denarius betolt kjrieejen, wees Jesus, woo leicht daut es, soon Denkjen to haben. Eenje Oabeida fungen fuaz zemorjes aun to schaufen un schauften dän Dach äwa en de groote Hett, un de aundre schauften bloos eene Stund. Dee, waut dän Dach äwa jeschauft hauden, dochten, daut äant een hechret Loon troff (Mat. 20:​1-16). Waut wull Jesus met dit Jlikjnis lieren? Daut siene Nofolja sellen met daut tofräd sennen, waut Gott äant jäwen well.

Sie dankboa, un velang nuscht von aundre (1. Tes. 5:18). Doo daut soo aus de Apostel Paulus, waut de Breeda en Korint nich no Tieteljet fruach, wan hee uk daut Rajcht doatoo haud (1. Kor. 9:​11-14). Wie sellen nuscht von aundre velangen, oba fa aules dankboa sennen, waut wie kjrieen.

Schauf aun Deemoot. Wan doa wäa too väl von sikj selfst helt, dan fangt dee jeweenlich  uk aun to denkjen, daut am mea traft aus aundre. Deemoot es daut Jäajenmeddel fa soon jeftjet Denkjen.

De Profeet Daniel es een goodet Biespel doarenn, deemootich to sennen. Hee staumd von eene aunjeseene Famielje, am sach schmock, hee wia kluak un vestunt sikj met veschiednet. Soo, aus hee opp eene besondre wajch behaundelt wort un Väarajchten kjrieech, wudd hee haben kunt denkjen, daut hee daut aulmols vedeend (Dan. 1:​3-4, 19-20). Oba Daniel bleef deemootich, un doawäajen wia hee sea wieetvoll fa Jehowa (Dan. 2:30; 10:​11-12).

Well wie nich ekjich ooda stolt woaren soo aus de mieeschte Menschen vondoag dän Dach. Well wie ons leewa äwa jieda Jeschenkj freien, waut Jehowa ons wäajen sien grootet Metleet jeft.