EN DE Schreft kjenn wie von true Menschen läsen, waut Jefeelen hauden, “soo aus wie” (Jak. 5:17). Biejlikj kjenn wie goot vestonen, woo Paulus daut jinkj, aus hee säd: “Ekj mucht daut goode doonen oba daut beese es noch en mie.” “Ekj älendja Mensch!” (Reem. 7:21-23; 7:24, NW). Wan wie jäajen onse Schwakheiten kjamfen, dan jeft ons daut Moot, daut een trua Mensch, soo aus Paulus, sikj uk soo feeld aus wie.

Oba Paulus schreef noch waut opp. En Galata 2:20 säd hee, daut hee sikj secha wia, daut Jesus am perseenlich “goot wia un sikj selfst fa . . . [am] hanjeef”. Denkjst du krakjt soo? Veleicht nich emma.

Wan wie ons nuscht wieet feelen wäajen Sinden, waut wie ea deeden, dan jleew wie veleicht nich, daut Jehova ons vejäft haft un ons leeft un daut daut Leesjelt een Jeschenkj fa jiedrem eenen von ons es. Well Jesus opp iernst, daut wie daut Leesjelt aus een perseeneljet Jeschenkj aunseenen? Wan jo, waut kaun ons halpen, daut soo to seenen? Well wie mol dise twee Froagen unjasieekjen.

Jesus well werkjlich, daut wie daut Leesjelt aus een perseeneljet Jeschenkj aunseenen. Woo weet wie daut? Denkj wie mol aun daut, waut Lukas 23:39-43 sajcht. Een Maun henjt dicht bie Jesus aun eenen Pol. Hee steit daut too, daut hee waut schlajchtet jedonen haft. Daut mott sennen waut sea schlajchtet jewast, wiels sest wudden se am nich aun eenen Pol dootmoaken. Dis Maun haft daut sea schwoa un prachat Jesus: “Denkj aun mie, wan du en dien Rikj nenn kjemst!”

Waut deit Jesus? Stal die väa, woo väl Weedoag hee haft, aus hee sienen Kopp dreit un no dän Maun kjikjt. Jesus es meist batem stoawen, oba hee frintelt un treest am un sajcht: “Ekj saj die de Woarheit: Du woascht . . . met mie em Paradies sennen.” Jesus wudd bloos haben kunt sajen, daut “de Menschensän kjeem . . . sien Läwen hantojäwen, väle loostokjeepen” (Mat. 20:28). Oba es die daut oppjefollen, woo Jesus daut dietlich muak, woo sien Leesjelt dän Maun perseenlich wudd togood komen? Hee räd leeftolich met am un brukt de Wieed “du” un “mie”. Un hee säd, daut dee noch mol em Paradies oppe Ieed läwen wudd.

Onen Twiewel wull Jesus, daut dis Maun daut Leesjelt aus een perseeneljet Jeschenkj aunneem, wan dee uk nich mol de Jeläajenheit jehaut haud, Gott to deenen. Wan Jesus daut aul fa soonen schlajchten Mensch wull, woo väl mea well hee daut fa eenen jedeepten Christ, waut Gott deent! Waut kaun ons halpen, daut wie rajcht äwa daut Leesjelt denkjen, wan wie uk Sinden jedonen haben?

Jesus stald Paulus aun to prädjen un daut holp am to vestonen, daut Jesus sien Leesjelt am perseenlich  togood kjeem. Hee säd: “Ekj dank onsen Harn Christus Jesus, dee mie de Krauft jejäft haft, miene Oabeit to doonen. Ekj dank am uk doafäa, daut hee mie wieet jeacht un aunjestalt haft, am to deenen. Wan ekj verhäa uk een rietenda Vefolja un Lastra wia” (1. Tim. 1:12-14). Daut Paulus dise Oppgow kjrieech, wia een Bewies, daut Jesus am Jnod wees un leewd un vetrud. Jesus jeef uk jieda eenem von ons de Oppgow to prädjen (Mat. 28:19-20). Bewiest daut nich, daut hee uk fa ons jestorwen es?

Albert, waut meist 34 Joa utjeschloten wia un korz trigj no Jehova kjeem, sajcht: “Miene Sinden stonen emma ver mie. Oba wan ekj em Deenst sie, feel ekj soo aus de Apostel Paulus, daut Jesus mie perseenlich aunjestalt haft to prädjen. Daut halpt mie mootja to woaren un rajcht to denkjen äwa mie selfst un mien Läwen un äwa miene Tookunft” (Psa. 51:5).

Allan brukt Jewault un deed väl schlajchtet, ea hee de Woarheit kjanen lieed. Hee sajcht: “Mie deit daut noch emma leet, woo väl ekj aundre aunjedonen hab, un eenjemol moakt mie daut sea mootloos. Oba ekj dank Jehova, daut hee soonen Sinda aus mie lat aundre de goode Norecht brinjen. Wan ekj see, daut dee doano horchen, dan denkj ekj doaraun, woo goot un leeftolich Jehova es. Mie späat sikj daut soo, daut hee mie brukt toom soone biestonen, waut uk schlajchtet jedonen haben.”

Em Deenst doo wie goodet un denkjen äwa goodet no. Ons Deenst halpt ons uk denkjen, daut Jesus ons Jnod wees un ons leeft un vetrut.

Ons Hoat woat ons veleicht soo lang wäajen de Sinden veuadeelen, waut wie ea deeden, bat dän Soton siene schlajchte Welt venicht woat. Waut kaun ons halpen, jäajen soone Jefeelen to kjamfen?

Jean feelt sikj noch foaken schlajcht, wäajen see bie junk waut orrajchtet deed, wan äare Elren un de Breeda daut nich sagen. See sajcht: “Ekj räakjen daut väl, daut ‘Gott jrata [es] aus ons Hoat’” (1. Joh. 3:19-20). Ons kaun daut uk treesten, wan wie doaraun denkjen, daut Jehova un Jesus weeten, daut wie Sinda sent. Dee sorjden leeftolich fa daut Leesjelt, un daut sull je Sinda togood komen, waut een Leetsennen hauden, un nich volkomne Menschen (1. Tim. 1:15).

Du woascht die secha sennen, daut daut Leesjelt een Jeschenkj fa die perseenlich es, wan du bätst un doaräwa nodenkjst, woo Jesus met onvolkomne Menschen omjinkj, un wan du dien bastet deist, om dän Deenst derchtofieren, waut hee ons oppjejäft haft. Dan kaust du soo aus Paulus sajen: “Jesus wia mie goot un jeef sikj selfst fa mie han.”