“GOONDACH! Woo deit et?”

Secha hast du aul foaken wäm soo aus dit bejreest. Veleicht hast du dän soogoa noch jehauntrieet ooda omjepakt. Waut eena deit ooda sajcht, wan eena wäm bejreest, kaun opp jieda Städ veschieden sennen, oba de Meenunk es jeweenlich deeselwje. Un foaken seenen de Menschen daut fa onbelieet ooda nich leeftolich aun, wan eena wäm nich bejreest.

Nich aulem felt daut leicht, wäm to bejreessen. Eenje sent bleed ooda feelen sikj toom äwajen. Un eenje kjrieen sikj doa meist nich too, wäajen de aundra von eene aundre Rauss ooda een aundret Volkj es ooda hecha ooda läaja aunjeseenen es aus dee selfst. Oba mau rajcht een jeweenelja Gruss kaun väl goodet brinjen.

Denkj mol äwa no: “Waut kaun daut bewirkjen, wan eena wäm bejreest? Un waut kaun ekj von Gott sien Wuat äwa bejreessen lieren?”

Aus de Apostel Petrus dän ieeschten Nichjud Kornelius en de Christenvesaumlunk oppneem, säd hee: “Gott [moakt] manke Menschen kjeen Unjascheet” (Apj. 10:34). Lota schreef Petrus, daut Gott “well, daut aulemaun sikj oppmoaken saul” (2. Pet. 3:9). Veleicht denkj wie bie dise Bibelvarzh fuaz aun soone, waut de Woarheit kjanen lieren. Oba Petrus säd uk to de Christen: “Jäft aule Menschen Respakjt, siet de Breeda goot” (1. Pet. 2:17). Wudd wie dan nich sellen aundre bejreessen, endoont von woone Rauss ooda Volkj dee sent ooda woo dee oppjewossen sent? Dit es eent, woo wie dee Respakjt un Leew bewiesen kjennen.

De Apostel Paulus säd to de Vesaumlunk: “Nämt junt unjarenaunda soo opp aus Christus junt . . . oppjenomen haft” (Reem. 15:7). Paulus räakjend daut väl, daut Breeda am jestoakjt hauden, ooda “een Troost” fa am wieren. Vondoag dän Dach es daut noch needja, daut wie onse Breeda un Sestren stoakjen, wiels de Fient nu besonda jäajen Gott sien Volkj schauft (Kol. 4:11; Opb. 12:12, 17).

Oba bejreessen es nich bloos toom wäm oppnämen. See wie mol waut Biespels ut de Schreft.

Aus Gott sien Sän sull no de Ieed komen un derch Maria jebuaren woaren, schekjt Jehova eenen Enjel, om met ar to räden. De Enjel säd: “Een Gruss aun die, du bejnodichte. De Har es met die!” Maria “wia äwarauscht” un gruld sikj schia, daut een Enjel no ar kjeem. Aus de Enjel daut sach, säd hee: “Maria, fercht die nich. Du hast bie Gott Jnod jefungen.” Hee läd Maria ut, daut Gott wull, daut de Messias sull derch ar jebuaren woaren. Nu gruld Maria sikj nich mea un säd leeftolich: “Ekj sie hia dän Harn to deenen. Lot met mie woaren, waut du jesajcht hast” (Luk. 1:26-38).

Fa dän Enjel wia daut eene Iea, Jehova siene Norecht wajchtobrinjen; dee meend sikj nich too väl toom met eenen onvolkomnen Mensch räden. Daut ieeschte bejreest hee Maria. Waut kjenn wie von dit lieren? Wie sellen reed sennen, aundre to bejreessen un Moot to moaken. Daut brukt nich väl Wieed toom aundre halpen un dee weeten loten, daut see en Jehova sien Volkj waut wieet sent.

Paulus kjand väle en de Vesaumlungen en Kjlien-Asien un en Europa. En siene Breew deed dee foaken wäm jreessen. Daut see wie biejlikj en Reema, Kapitel 16. Doa jreest Paulus väl Gloowesbreeda un räd von “onse Sesta Feebe” un bestald, daut de Breeda  ar sullen “em Harn oppnämen, soo aus daut de heilje tookjemt, un . . . ar en aul äare Jeschaften biestonen”. Un Paulus jreest uk Priszilla un Aquilla un schreef: “Nich bloos ekj, oba aule nichjudsche Jemeenten sent an sea dankboa”. Hee jreest uk eenje, wua wie vondoag dän Dach aul meist nuscht mea von weeten, biejlikj sienen “leewen Frint, Epänetus” un “Trifäna un Trifosa, [Frues] dee schwoa fa dän Harn oabeiden”. Paulus jreest met Freiden siene Breeda un Sestren (Reem. 16:1-16).

Secha wieren see sea schaftich, daut Paulus aun an docht. Daut mott äare Leew fa Paulus un unjarenaunda jestoakjt haben. Un uk aundre Christen mott daut em Gloowen jestoakjt un Moot jejäft haben, aus see von dise leewe Jreessen hieeden. Wan wie wäm jreessen ooda lowen, wiels wie opp iernst om dän bekjemmat sent, kjenn wie aus Gott siene Deena jratre Frind woaren un ons veeent feelen.

Aus Paulus metem Schepp bie Puteoli aunkjeem un opptoo no Room reisd, kjeemen am de Christen von doa entjäajen. Aus Paulus dee aul von wiet auf sach, “dankt hee Gott un wia wada mootich” (Apj. 28:13-15). Eenjemol kaun eena toom bejreessen veleicht bloos de Haunt opphäwen ooda frintlen. Oba mau rajcht daut kaun aul wäm Moot jäwen, waut veleicht truarich ooda doljeschloagen es.

De Jinja Jakobus must eenje Christen strenj trajchtwiesen. Dee wieren enne Jefoa, ontru to woaren, wäajen see met dise Welt wullen Frind sennen (Jak. 4:4). Well wie mol seenen, woo Jakobus met sienen Breef aunfunk.

Sien Gruss wia: “Jakobus, Gott un däm Harn Jesus Christus sien Kjnajcht, schrift no de twalw Stam, dee wiet un breet äwa de Welt vestreit sent” (Jak. 1:1). Aun disen Gruss kunnen de Breeda seenen, daut Jakobus sikj bie Gott nich äwa an erhäwen wull, un daut holp dee secha, sienen Rot auntonämen. Wan eena deemootich es un wäm bejreest, dan kaun daut leichta sennen, mau rajcht äwa iernste Sachen to räden.

Wäm bejreessen brukt nich lang dieren, wan daut mau opprechtich un ut Leew es. Un daut kaun sea väl doonen, wan daut veleicht uk eenjemol soo sitt, daut dee daut nich mol moakjt (Mat. 22:39). Eene Sesta en Irlaunt kjeem mol em Vesaumlungshus nenn, aus daut Toopkomen jroz aunfangen wull. Aus see bosich nenkjeem, dreid een Brooda sikj om, kjikjt gaunz schaftich, bejreest ar un säd: “Scheen, die to seenen.” De Sesta sad sikj bloos dol.

Een poa Wäakj lota jinkj see no dän Brooda un vetald am, daut see de latste Tiet tus haud väl Trubbel jehaut. See säd: “Dän Zeowes wia ekj soo derchenaunda, daut ekj nich Lost haud, no de Vesaumlunk to komen. Mie denkjt nich väl mea von daut Toopkomen, aus daut du mie bejreessen deetst. Daut jeef mie een sea feinet Jefeel. Dankscheen.”

De Brooda haud nich mol jemoakjt, woo väl sien Gruss jedonen haud. Hee säd: “Aus dee mie daut vetald, waut dee poa Wieed aun ar jedonen hauden, wia ekj sea schaftich, daut ekj ar bejreest haud. Daut jeef mie uk een goodet Jefeel.”

Salomo schreef: “Lot dien Broot oppem Wota foaren, dan woascht du daut met de Tiet finjen” (Liera 11:1). Well wie emma em Denkj hoolen, woo väl daut bejreessen doonen kaun – besonda wan wie onse Gloowesbreeda bejreessen. Daut kjemt dee un uk ons sea togood. Doawäajen well wie kjeenmol vejäten, woo väl een Gruss utmoaken kaun.