Ekj wort dän 19. Mei 1940 en de Staut Amioûn en Libanon jebuaren. Een poa Joa lota trock onse Famielje dan no de Staut Tripoli, wua ekj en eene leeftolje, veeende Famielje oppwoss, waut Jehova Gott kjand un väl räakjend. Onse Elren hauden dree Mejalen un twee Junges un ekj wia de jinjsta. Fa onse Elren wia daut nich daut ieeschte, Jelt to vedeenen. Dee wieren väl dolla doarom todoonen, de Bibel to studieren, no de Toopkomes to wanken un aundre to halpen, Gott kjanen to lieren.

En onse Vesaumlunk jeef daut miere jesaulwde Christen. Eent von dee wia Michel Aboud, waut daut Toopkomen leiden deed, waut wie don “daut Buakstudium” nanden. Hee haud de Woarheit en New York kjanen jelieet un en de 1920ja Joaren aunjefongen, en Libanon to prädjen. Mie denkjt daut noch, woo leeftolich hee met Anne un Gwen Beavor omjinkj un woo sea hee dee holp. Daut wieren twee junge Sestren, waut de Gilead-School derchjegonen wieren, un wie worden groote Frind met dee. Väl Joaren lota freid ekj mie sea, aus ekj Anne en de Stäts bejäajend. No daut troff ekj uk Gwen, waut sikj met Wilfred Gooch befriet haud un met dän toop en daut Betel en London, Enjlaunt, deend.

Aus ekj junk wia, jeef daut mau een poa Vekjindja en Libanon, oba wie räden flietich met aundre von daut, waut wie ut de Schreft jelieet hauden. Daut jeef Jäajenstaunt von eenje Gloowesleidasch un mie denkjt noch von eenjet, waut wie doa beläwden.

Opp eene Sauz deeden miene Sesta Sana un ekj en een grootet Hus prädjen, wua miere Woninjen bennen wieren, aus doa een Priesta hankjeem. Irjentwäa mott sikj dän hanjekroacht haben. De Priesta deed miene Sesta beleidjen. Hee wia nich fein to dee un schupst dee von de Trap rauf, soo daut dee waut wort. Dan fond doa wäa de Poliezen un dee sagen doano, daut Sana Help kjrieech. Dee neemen dän Priesta met no de Poliezen-Offiz un doa worden see en, daut dee eenen Rewolwa methaud. De väaschta Poliez fruach dän dan: “West du de Menschen von Gott lieren ooda west du dee lieren, aundre prost to behaundlen?”

Opp aundatsmol neem onse Vesaumlunk sikj eene Boss aun, daut wie en eene Staut prädjen kunnen, waut wieda auf wia. Daut jinkj sea scheen, bat de Priesta doa enwort, waut wie deeden, un eene Häad Menschen toopsaumeld toom jäajen ons gonen. Dee saden ons too un kjlietaden Steena no ons un onse Pape wort velazt. Mie denkjt daut noch, daut sien gaunzet Jesecht met Bloot berant wia. Hee un onse Mame jinjen dan trigj no de Boss un wie aundre kjeemen gaunz besorcht hinjaraun. Ekj woa kjeenmol vejäten, waut onse Mame säd, aus see Pape sien Jesecht reinmuak. See säd: “Jehova, hool dee daut toom Jefaulen togood. Dee weeten nich, waut see doonen.”

Opp eene aundre Sauz besocht wie ons Frintschoft en onse Heimatstaut. Doa bie onse Groospape tus wia een bekaunda Gloowesleida. Dee wist, daut miene Elren Jehova siene Zeijen wieren. Ekj wia dan noch mau sas Joa, oba hee wull mie toosaten un säd to mie: “Wuarom best du nich jedeept?” Ekj säd to dän, daut ekj noch een Kjint wia un daut ekj ieescht must mea ut de Schreft lieren un eenen stoakjen Gloowen haben, ea ekj mie wudd kjennen deepen loten. Hee jleicht daut nich, waut ekj säd, un säd to miene Groospape, daut ekj nich fein jewast wia.

Oba soon schlajchtet beläwd wie nich foaken. Jeweenlich sent de Menschen en Libanon leeftolich un oppnäment. Wie kunnen foaken fein met dee von de Schreft räden un hauden een deel Bibelstudiums.

Aus ekj noch en de Schooljoaren wia, kjeem een junga Brooda von Venezuela no Libanon. Hee kjeem no de Toopkomes von onse Vesaumlunk un lieed miene Sesta Wafa kjanen. Met de Tiet befrieden dee beid sikj un trocken no Venezuela. Wafa schreef ons Breew un prachad miene Pape, daut de gaunze Famielje no Venezuela trakjen sull, wiels see sikj soo no ons bangd. Un met de Tiet deed wie daut dan.

Wie kjeemen aune 1953 en Venezuela aun un muaken ons en de Staut Caracas dicht bie daut Präsidentenhus tus. Wiels ekj noch junk wia,  jeef mie daut emma väl Nies, wan ekj dän Präsident doa met sien dieret Foatich sach delenjd foaren. Oba fa onse Elren wia daut nich leicht, sikj to daut niee Launt to wanen. De Sproak, daut Äten, daut Wada un daut, woo de Menschen daut doa hauden, wia gaunz aundasch. Dee fungen jroz aun, sikj doa een bät tus to feelen, aus doa waut sea schlemmet wort.

Met eenst feeld onse Pape sikj schlajcht. Daut wia ons framd, wäajen hee emma stoakj un jesunt wia. Ons kunn daut nich denkjen, daut hee mol krank jewast wia. De Dokta säd dan, daut hee Kjräft haud, un hee must sikj opperieren loten. Un mau eene Wäakj lota storf hee dan.

Daut jeit meist nich uttospräakjen, woo schlemm daut fa ons wia. Ekj wia noch mau 13 Joa. Wie hauden kjeenmol jedocht, daut onse Pape stoawen wudd. Ons späad sikj daut soo, daut wie kjeenmol mea wudden kjennen schaftich sennen. Fa onse Mame wia daut eene Tiet sea schwoa. Oba wie worden en, daut daut Läwen irjentwoo wiedagonen must, un met Jehova siene Help schauft daut. Aus ekj 16 Joa wia un en Caracas met de School derch wia, wull ekj jieren methalpen, em tieteljen fa miene Famielje to sorjen.

Entweschen haud miene Sesta Sana sikj met Rubén Araujo befriet. Dee wia bie de Gilead-School jewast un dan trigjekomen no Venezuela. Dee beid worden sikj eenich no New York to trakjen. Aus miene Famielje säd, daut ekj bie de Uniwersität studieren sull, kunn ekj bie dee wonen. Miene Sesta un mien Schwoaga holpen mie sea, em jeisteljen verauntokomen. Un en onse spaunische Vesaumlunk en Brooklyn wieren uk een deel erfoarne Breeda. Twee Breeda, waut ekj doa kjanen lieed un sea jleicht, wieren Milton Henschel un Frederick Franz, waut beid em Betel en Brooklyn wieren.

Ekj wia aul meist een Joa bie de Uniwersität en New York jewast, aus ekj aunfunk doaräwa notodenkjen, waut ekj en mien Läwen doonen sull. Ekj haud miere Artikjels em Woaktorm jeläst, waut sikj doavon haundelden, daut Christen no jeisteljet sträwen sullen, un docht doaräwa no. Un ekj kunn seenen, woo schaftich de Pionieren von onse Vesaumlunk wieren un uk dee, waut em Betel schauften, un ekj wull soo sennen aus dee. Oba ekj wia noch nich mol jedeept. Daut dieed goanich lang, bat ekj enwort, woo wichtich daut wia, mie Jehova hantojäwen. Ekj deed daut dan un leet mie dän 30. Moaz 1957 deepen.

No dise wichtje Entscheidunk docht ekj äwa waut aundret no, waut ekj doonen wull. Ekj wull met dän Voltietdeenst aunfangen. Mie jankad daut sea, oba ekj wist, daut daut wudd schwierich woaren. Woo wudd ekj kjennen en de Uniwersität studieren un to deeselwje Tiet Pionia sennen? De Famielje un ekj schreewen ons väl Breew, aus ekj dee utläd, daut ekj mie eenich jeworden wia, met de Uniwersität opptohieren un trigj no Venezuela to trakjen un doa Pionia to woaren.

En Juni 1957 kjeem ekj trigj no Caracas. Ekj kunn seenen, daut miene Famielje daut nich  leicht haud. Dee fäld daut noch aun wäm, waut doa Jelt no Hus brocht. Woo wudd ekj dee halpen kjennen? Ekj funk Oabeit en eene Bank, oba ekj wull opp iernst Pionia woaren. Wäajen daut wia je ekj trigjekomen. Soo wort ekj mie eenich beides to doonen. Miere Joa schauft ekj fa voll enne Bank un wia uk Pionia. Noch kjeenmol ea wia ekj soo drock un soo schaftich jewast!

Ekj wia noch schaftja, aus ekj Sylvia kjanen lieed un mie met dee befried. Daut wia eene feine dietschlendsche Sesta, waut Jehova sea leewd. See wia met äare Elren toop no Venezuela jetrocken. Met de Tiet haud wie twee Kjinja, onsen Jung Michel (Mike) un onse Mejal Samira. Ekj sorjd uk fa onse Mame un see wond bie ons. Wäajen ekj fa miene Famielje sorjen must, kunn ekj nich mea Pionia sennen, oba ekj jleicht dän Deenst doawäajen sea. Wan ekj frie haud, wieren Sylvia un ekj doawäajen soo foaken aus mäajlich Pioniahelpa.

Onse Kjinja wieren noch en de Schooljoaren, aus ekj daut beläwd, wua ekj aum Aunfank von disen Artikjel von räd. Ekj mott toostonen, daut ekj een sea aunjenämet Läwen haud un uk eenen gooden Nomen bie deejanje, waut en de Banken schauften. Oba ekj wull aus eent von Jehova siene Deena bekaunt sennen un doawäajen docht ekj emma wada doaräwa no, woo ekj daut bat doa kjrieen kunn. Miene Fru un ekj saden ons dan dol un räden doaräwa, woo daut bie ons em tieteljen stunt. Wan ekj wudd opphieren bie de Bank to schaufen, dan wudd ekj noch eene Somm Jelt kjrieen. Un wiels wie nich Schult hauden, docht wie, daut daut wudd jenuach sennen, daut wie doa een natet Stoot von läwen kunnen, wan wie ons Läwen wudden eefacha moaken.

Daut wia nich eene leichte Entscheidunk. Oba miene leewe Fru un onse Mame wieren doa gaunz met envestonen. Ekj wudd wada kjennen Pionia woaren. Daut muak mie grulich sea schaftich! Daut späad sikj soo, daut daut aules fein schaufen wudd. Oba daut dieed goanich lang, bat wie waut enworden, wua wie nich met jeräakjent hauden.

Eenen Dach wia Sylvia biem Dokta un dee säd, daut wie wudden een Kjlienet haben. Doa haud wie beid nich met jeräakjent! Wie freiden ons sea, oba ekj docht uk doaraun, daut ekj haud wult Pionia woaren. Wudd daut nu noch schaufen? Daut dieed nich lang, bat wie ons beid doaropp enjestalt hauden, daut wie nochmol wudden een Kjlienet haben. Un wie freiden ons uk sea doatoo. Oba wudd ekj nu noch kjennen Pionia woaren?

 Wie räden äwa onse Plons un worden ons eenich, daut ekj doawäajen met dän Pioniadeenst aunfangen wudd. Ons kjliena Gabriel wort en Aprell 1985 jebuaren. Oba ekj säd doawäajen miene Oabeit bie de Bank auf un funk en Juni 1985 met dän Pioniadeenst aun. Met de Tiet wort ekj Poat von daut Betel-Kommitee von Venezuela. Daut Betel wia 80 Kilomeeta (50 Miel) auf von de Staut Caracas, wua wie wonden. Un ekj fua jieda Wäakj von twee bat dree Doag doahan.

Wiels daut Betel en de Staut La Victoria wia, wort onse Famielje sikj eenich, daut wie doa hantrakjen wullen. Doaderch endad sikj väl. Ekj kaun daut nich sajen, woo väl ekj daut räakjen, daut miene Famielje reed wia, daut to doonen. Daut dee soo goot jesonnen wieren, wia eene groote Help. Miene Sesta Baha wia wellich reed, fa onse Mame to sorjen. Mike wia aul befriet, oba Samira un Gabriel wieren noch tus. Aus wie no La Victoria trocken, wieren dee wiet auf von äare Frind en Caracas. Un miene leewe Sylvia must sikj doatoo wanen, daut wie nu en eene kjliene Staut wonden un nich mea en de groote Hauptstaut. Un wie aula musten ons uk to een kjlandret Hus wanen. Daut haud werkjlich noch waut opp sikj, aus wie von Caracas no La Victoria trocken.

Oba boolt endad sikj wada waut. Gabriel befried sikj un Samira trock von tus. Aune 2007 worden Sylvia un ekj dan enjelot fa voll em Betel to schaufen un daut doo wie noch emma. Ons elsta Jung Mike es een Eltesta un es met siene Fru Monica toop em Pioniadeenst. Gabriel es uk een Eltesta un deent met siene Fru Ambra toop en Italien. Un Samira es Pionia un halpt noch jewesse Doag em Betel met.

Ekj must en mien Läwen väl groote Entscheidungen moaken. Oba ekj beschod nuscht. Ekj wudd wada dautselwje doonen. Ekj sie sea dankboa fa aules, waut ekj em Deenst fa Jehova doonen kunn. Un ekj sie emma wada enjeworden, woo wichtich daut es, enj met Jehova vebungen to bliewen. Hee kaun ons dän Fräd jäwen, “dee wiet äwa aules jeit waut Menschen vestonen kjennen”, endoont aus wie groote ooda kjliene Sachen entscheiden motten (Filip. 4:6-7). Sylvia un ekj sent sea schaftich em Betel. Un ons späat sikj daut soo, daut Jehova onse Entscheidungen jesäajent haft, wiels hee bie ons emma daut ieeschte kjeem.