Väl Menschen moaken sikj väl Sorjen, wäajen de Welt soo dral es, un doaderch woaren de krank un komen met de Narfen rauf. Dee jleewen dan, see sent onen Hopninj un daut woat sikj nienich endren. Waut doonen väle dan?

• Eenje proowen, nich mol aun de Tookunft to denkjen.

• Aundre wada drinkjen Stoakjet ooda brucken Droggs, doamet see nich aun äare Trubbels denkjen brucken.

• Eenje Menschen denkjen, daut Läwen helt nuscht mea en, un doawäajen wellen dee sikj daut Läwen nämen.

• Eenje Trubbels, waut du nu hast, sent veleicht bloos fa een kjlienet Stootje un daut kaun onverhofs bäta woaren.

• Uk wan diene Loag sikj nich endat, jeft daut Sachen, waut du doonen kaust, om doamet omtogonen.

• Fa de Trubbels, waut de Menschen vondoag haben, jeft de Bibel ons eene Hopninj, waut de Trubbels fa emma äwatsied schaufen woat.

De Schreft sajcht: “Doawäajen moakt junt nich Sorjen om daut, waut morjen komen saul. . . . Jieda Dach haft fa sikj jenuach Trubbel” (Matäus 6:34).

Näm eenen Dach opp eemol. Lot de Sorjen von morjen die doa nich von aufhoolen, waut du vondoag doonen motst.

Sikj schwoare Jedanken äwa daut moaken, waut veleicht komen kunn, kaun die bloos äwafoddren. Un dan hast du de Hopninj fa eene bätre Tookunft nich mea soo kloa ver de Uagen.

Een Psalmenschriewa säd mol, en een Jebäd to Gott: “Dien Wuat es eene Laump, mie dän Wajch to wiesen, uk een Licht, mie dän Stich to bedachen” (Psalm 119:105). See wie mol, wuarom Gott sien Wuat, de Bibel, daut soo aus dit sajcht.

En eene diestre Nacht kaun eene Laump ons halpen, daut wie seenen kjennen, wua wie gonen sellen. Krakjt soo jeft de Bibel ons uk gooden Rot, waut ons halpen kaun, wan wie waut schwoaret entscheiden motten.

Een Licht kaun ons dän Stich bedachen, soo daut wie seenen kjennen, waut ver ons licht. Krakjt soo kaun de Bibel ons de Hopninj wiesen, fa eene bätre Tookunft.