Dit es, waut eenje Forscha säden, waut von veschiedne Lenda sent un daut unjasocht haben, woo daut Wada sikj endat. Wan du jleefst, daut doa een Gott es, waut werkjlich om ons bekjemmat es, dan paust daut uk toop met daut, waut de Forscha sajen. Wie haben je kunt seenen, daut de Ieed soo fein jemoakt es, daut dee sikj selfst repäaren kaun.

Oba wiels wie un onse Väavodasch de Ieed soo väl Schoden aunjedonen haben, kaun de Ieed sikj nich mea auleen repäaren. Wuarom kjenn wie ons gaunz secha sennen, daut Gott doa waut met doonen woat?

De Bibelvarzhen, waut hia en daut Hock aunjejäft sent, wiesen ons gaunz kloa, daut de Ieed fa emma bliewen woat un wada soo sennen woat, aus Gott dee aum Aunfank jemoakt haud.

• Gott haft onse Ieed jemoakt. “Aum Aunfank muak Gott Himmel un Ieed” (1. Mose 1:1).

• De Ieed jehieet Gott. “De Ieed es dän HARN [Jehowa a] siene, un uk aules waut doabennen es” (Psalm 24:1).

• Gott haft onse Ieed soo jemoakt, daut dee fa emma blift. “Du sadsd de Ieed opp äaren Grunt, daut dee eewich opp äare Städ blift” (Psalm 104:5).

• Gott vesprakjt, daut et oppe Ieed emma Läwen jäwen woat. “De HAR, . . . dee de Ieed häajestalt un jemoakt haft un . . . dee de Ieed nich ladich jeloten haft, oba soo daut dee beläft es” (Jesaja 45:18).

• Gott vesprakjt, daut Menschen woaren fa emma oppe Ieed läwen. “De jerajchte woaren daut Launt oawen un eewich doabennen bliewen” (Psalm 37:29).

Gott haft de Ieed soo fein jemoakt, daut dee sikj selfst repäaren kaun, wan de Menschen dee rajcht brucken. De Schreft sajcht, daut Jehowa Gott eene Tiet faustjesat haft, wua hee soone Menschen venichten woat, waut sikj nuscht om de Ieed kjemren un dee vedoawen (Openboarunk 11:18).

De Schreft vesprakjt, daut Gott de Ieed wada rein un jesunt moaken woat, soo aus een Paradies. Hee “woat die [daut] jäwen, waut dien Hoat sikj wenscht” (Psalm 37:4).