Väl Menschen wellen nuscht von Gott weeten, wäajen dee sajen, daut Gott ons daut Lieden opplajcht.

Väl Gloowesleidasch lieren entwäda jlikjtoo ooda derche Bloom, daut daut Lieden von Gott kjemt. Eenje sajen biejlikj:

• De Owwadasch sent eene Strof von Gott.

• De Kjinja stoawen, wiels Gott em Himmel mea Enjel fält.

• Gott unjastett Kjrich (un doavon kjemt je välet Lieden).

Oba kaun daut sennen, daut de Gloowesleidasch Läajes vetalt haben äwa Gott? Waut, wan Gott dee aufjewäsen haft?

Gott deit ons nich Lieden opplajen.

Wan hee daut deed, dan wudd daut nich met daut tooppaussen, waut de Schreft von Gott sajcht. Soo aus dit:

“[Gott] haundelt emma rajcht. . . . Hee deit emma waut rajcht es” (5. MOSE 32:4)

“Wan een Mensch vesocht woat, saul hee niemols sajen, daut Gott am vesieekjt. Gott kaun nich toom beesen vesocht woaren, un hee vesieekjt uk kjeenem”(JAKOBUS 1:13)

“Daut es doch kloa, daut Gott . . ., dee aule Macht haft, nich rajcht vedreit” (HIOB 34:12)

Gott stalt sikj jäajen dee Gloowes, waut Läajes von am lieren.

Doatoo jehieren Jemeenten, waut doa sajen, daut Gott daut Lieden brinjt un uk soone, waut selfst bie Kjrich un grausomet met en sent.

“Dise Profeeten sajen see räden en mienen [Gott sienen] Nomen, oba waut see sajen sent Läajes. Ekj hab an nich jeschekjt, ekj hab an nuscht oppjejäft, un ekj hab nich to an jerät. . . . Dee lieejen junt väa, met daut waut see sikj dietlich jemoakt haben” (JEREMIA 14:14)

Jesus säd, waut met de heichlarische Jemeenten woaren woat.

“Dee woaren nich aula en daut Himmelrikj komen, dee to mie: Har, Har! sajen. Doa komen bloos dee nenn, dee doa doonen, waut mien Voda em Himmel haben well. Aun janen Dach woaren väl to mie sajen: Har, Har, hab wie nich en dien Nomen jeprofezeit, un en dien Nomen Soton utjedräwen, un en dien Nomen väl jewaultje Woakjen jedonen? Un dan woa ekj an sajen: Ekj hab junt noch nie jekjant; wajch met junt, jie schlajchte!” (MATÄUS 7:21-23)