Soone, waut sikj haben aus Jehova siene Zeijen deepen loten, un lota oba opphieren, to prädjen ooda no de Toopkomes to komen, doo wie nich meiden. Wie sent doarom todoonen, met dee to räden un dee to halpen, daut dee em jeisteljen wada stoakj woaren.

 Wan doa wäa jedeept es un eenen grooten Fäla jemoakt haft, woat dee nich eefach jlikjtoo utjeschloten. Oba wan wäa emma wada soont deit, waut de Bibel fa orrajcht talt un dän daut nich leet es, doo wie dän utschluten un meiden. En de Schreft sajcht daut gaunz kloa: “Dän beesen Maun mank junt, dän sell jie rut saten!” (1. Korinta 5:13, De Plautdietsche Bibel).

 Waut es oba, wan een Maun utjeschloten woat un siene Fru un Kjinja Jehova siene Zeijen bliewen? Wan dee uk em jeisteljen nich mea soo met siene Famielje vebungen es aus verhäa, sent dee doawäajen noch emma eene Famielje. De Ehebunt es doaderch nich entwei un daut Famieljenläwen jeit soo wieda aus ea.

 Soone, waut utjeschloten sent, kjennen doawäajen no onse Toopkomes komen. Un wan dee daut wellen, sent de Eltestasch en de Vesaumlunk emma reed, dee em jeisteljen to halpen, soo daut dee wada kjennen Jehova siene Zeijen sennen. Wan Utjeschlotne sikj endren un sikj wada opp iernst bemieejen, no de Schreft to läwen, steit dee daut emma op, trigjtokomen.