W październiku 2012 roku w Biurze Głównym Świadków Jehowy w nowojorskim Brooklynie otwarto wystawę do samodzielnego zwiedzania, która opowiada ich historię a. Ekspozycja ta ukazuje, z jakimi trudnościami i niebezpieczeństwami zmagali się niektórzy ludzie pragnący żyć po chrześcijańsku oraz jakie zwycięstwa odnosili.

Goście mogą odbyć swoistą podróż w czasie, począwszy od założenia zboru chrześcijańskiego w 33 roku n.e. aż do teraźniejszości. Wystawa składa się z czterech części, które w jedną całość łączy oś czasu. Każda część ma biblijną myśl przewodnią, a jej zwiedzanie zaczyna się od krótkiego filmu po angielsku, do którego można włączyć napisy w języku francuskim, hiszpańskim, japońskim, koreańskim, portugalskim lub włoskim.

Tytuł pierwszej części wystawy: „Ludzie bardziej umiłowali ciemność”, to słowa Jezusa z Ewangelii według Jana 3:19. Biblia zapowiadała, że „powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne” (Dzieje 20:30). Na osi czasu znalazły się trzeźwiące przypomnienia o postępkach takich osób.

Drugą część zatytułowano „Niech zajaśnieje światło”. Sformułowanie to pojawia się w Liście 2 do Koryntian 4:6. Oś czasu obejmuje tutaj okres między końcówką XIX wieku a początkiem XX. Ta część wystawy rozpoczyna się od historii gorliwych ludzi, którzy ze świeżym podejściem analizowali Pismo Święte. Opowiada też, jak przed I wojną światową pogłębiali oni swą wiedzę i wzrastali liczebnie.

Nieco dalej w tej samej części zwiedzający mogą dowiedzieć się czegoś więcej o słynnej „Fotodramie stworzenia”. Była to unikalna projekcja kolorowych przezroczy i filmów zsynchronizowanych z dźwiękiem, którą Badacze Pisma Świętego (jak nazywano wtedy Świadków Jehowy) zaczęli prezentować w roku 1914. W kolejnych latach obejrzały ją miliony osób. Wystawa zawiera między innymi krótki film z fragmentem wstępu do „Fotodramy” oraz ponad 500 kolorowych slajdów.

Myśl przewodnia trzeciej części pochodzi z Księgi Objawienia 12:17 i brzmi: „Smok srodze się rozgniewał”. Część ta obejmuje relacje o prześladowaniach, jakie spotkały naśladowców Chrystusa na początku XX wieku, oraz przejmujące historie chrześcijan, którzy zachowywali neutralność w czasie wojny. Jeden z filmów opowiada o Remigiu Cuminettim, który odmówił noszenia włoskiego munduru wojskowego i udziału w I wojnie światowej. Inny dotyczy przeżyć Aloisa Mosera z Austrii. Za odmowę wypowiadania „Heil Hitler!” stracił on pracę, a potem został skazany na pobyt w obozie koncentracyjnym w Dachau.

Na wystawie znajduje się też replika ponurej, słabo oświetlonej celi ze zdjęciami Świadków Jehowy więzionych za wiarę w takich krajach, jak Grecja, Japonia, Polska i Serbia.

Ostatnia część wystawy nosi tytuł „Dobra nowina dla wszystkich narodów”, oparty na Ewangelii według Mateusza 24:14. Przedstawia ona działalność Świadków Jehowy od roku 1950 do dnia dzisiejszego. Można tu obejrzeć złożony z fotografii kolaż, ilustrujący ich szybki wzrost liczebny, niestrudzone głoszenie oraz braterską miłość — tak charakterystyczne dla tej społeczności.

Dzięki stanowiskom interaktywnym przed opuszczeniem wystawy można jeszcze „zwiedzić” Dom Biblijny oraz Przybytek Brukliński — budynki, z których Świadkowie Jehowy korzystali jakieś 100 lat temu.

Projekt ekspozycji przygotowywano około roku, a realizowano kolejnych kilka miesięcy. Świadkowie z całego świata udostępniali cenne pamiątki rodzinne.

W jakim celu wykonano całą tę pracę? Jeden z członków Ciała Kierowniczego, zapytany, jaki pożytek odniosą Świadkowie Jehowy ze zwiedzenia tej wystawy, powtórzył znane powiedzenie: „Aby wiedzieć, dokąd zmierzamy, musimy wiedzieć, skąd przyszliśmy”.