Świadkowie Jehowy stosują się do wskazówki ze Słowa Bożego, żeby nie reagować na wszystkie zarzuty i drwiny. Na przykład pewne przysłowie biblijne mówi: „Kto koryguje szydercę, ściąga na siebie hańbę” ​(Przysłów 9:7, 8; 26:4). Zamiast nadmiernie martwić się fałszywymi zarzutami i dawać się wciągać w spory, skupiamy się na szukaniu uznania u Boga (Psalm 119:69).

 Oczywiście jest „czas milczenia i czas mówienia” ​(Kaznodziei 3:7). Odpowiadamy na pytania szczerych osób, którym zależy na poznaniu prawdy, ale unikamy wdawania się w bezcelowe dyskusje. W ten sposób trzymamy się nauk Jezusa i pierwszych chrześcijan oraz bierzemy z nich przykład.

•   Jezus, stojąc przed Piłatem, przemilczał fałszywe oskarżenia (Mateusza 27:11-14; 1 Piotra 2:21-23). Nie reagował też, gdy zarzucano mu, że jest pijakiem i żarłokiem. Pozwalał, by jego czyny mówiły same za siebie, zgodnie z zasadą: „Mądrość potwierdza swą prawość swoimi dziełami” ​(Mateusza 11:19). Jednak kiedy sytuacja tego wymagała, odważnie odpowiadał tym, którzy go znieważali (Mateusza 15:1-3; Marka 3:22-30).

   Jezus uczył swoich naśladowców, żeby nie zniechęcali się fałszywymi oskarżeniami. Powiedział: „Szczęśliwi jesteście, gdy was lżą i prześladują, i ze względu na mnie kłamliwie mówią przeciwko wam wszelką niegodziwość” ​(Mateusza 5:11, 12). Ale Jezus wskazał również, że gdy w takiej sytuacji pojawi się możliwość dania świadectwa, spełni swoją obietnicę: „Dam wam bowiem usta i mądrość, której wasi przeciwnicy wszyscy razem nie zdołają się oprzeć ani sprzeciwić” ​(Łukasza 21:12-15).

•   Apostoł Paweł radził chrześcijanom, żeby unikali potyczek słownych z przeciwnikami, określając je jako „nieużyteczne i daremne” ​(Tytusa 3:9; Rzymian 16:17, 18).

•   Apostoł Piotr zachęcał chrześcijan, żeby zawsze, gdy to możliwe, bronili swoich wierzeń (1 Piotra 3:15). Zdawał sobie jednak sprawę, że często lepsze od słów są czyny. Napisał: ‛Czyniąc dobro, niejako nałożycie kaganiec ignoranckiej mowie ludzi nierozsądnych’ (1 Piotra 2:12-15).