Maud mieszka we Francji i pracuje w szkole, gdzie pomaga niepełnosprawnym uczniom podczas zajęć lekcyjnych. Na jednej lekcji dzieci uczyły się o holocauście i hitlerowskich obozach koncentracyjnych. Ich więźniowie nosili specjalne oznaczenia przyszyte do pasiaków. Kolor i kształt tych naszywek wskazywał na przyczynę uwięzienia.

 O fioletowym trójkącie noszonym przez niektórych więźniów nauczyciel powiedział: „Wydaje mi się, że oznaczano nim homoseksualistów”. Po zajęciach Maud wyjaśniła mu, że fioletowym trójkątem oznaczano Świadków Jehowy a. Zaproponowała, że przyniesie mu więcej materiałów na ten temat. Nauczyciel zgodził się i poprosił Maud, żeby podzieliła się tymi informacjami z uczniami.

 Podczas innej lekcji na ten sam temat nauczycielka posłużyła się wykresem przedstawiającym różne naszywki noszone przez więźniów. Poprawnie wskazywał on, że fioletowym trójkątem oznaczano Świadków Jehowy. Po lekcji Maud zaproponowała nauczycielce więcej informacji na ten temat. Kobieta zgodziła się i umówiła się z Maud, że ta przedstawi je uczniom.

 Maud przygotowała dla pierwszej z klas 15-minutową prezentację, ale przed zajęciami usłyszała: „Możesz mówić przez całą godzinę”. Maud zaczęła od wyświetlenia filmu dokumentalnego o prześladowaniach Świadków Jehowy przez nazistów. Gdy wspomniano w nim, że naziści odebrali rodzicom będącym Świadkami 800 dzieci, Maud zastopowała projekcję i przeczytała przeżycia trojga z nich. Po wyświetleniu filmu zakończyła prezentację, czytając pożegnalny list napisany do rodziców przez 19-letniego austriackiego Świadka Jehowy Gerharda Steinachera na kilka godzin przed egzekucją w 1940 roku b.

 Maud przedstawiła podobny materiał również innej klasie. Dzięki jej odwadze teraz oboje nauczyciele pamiętają o tym, żeby w trakcie zajęć poświęconych ofiarom hitlerowskich obozów koncentracyjnych wspominać o Świadkach Jehowy.