2 Koryntian 10:1-18
10 A ja sam, Paweł, upraszam was przez łagodność+ i życzliwość+ Chrystusową, z wyglądu wprawdzie pomniejszy+ wśród was, lecz śmiały wobec was, gdy jestem nieobecny.+
2 Proszę zaś, żebym będąc obecnym, nie musiał okazać śmiałości z tą ufnością, z którą zamierzam przedsięwziąć śmiałe kroki+ przeciwko tym, co oceniają nas tak, jak gdybyśmy chodzili według tego, czym jesteśmy w ciele.
3 Chociaż bowiem chodzimy w ciele,+ nie prowadzimy boju według tego, czym jesteśmy w ciele.+
4 Bo oręż naszego boju nie jest cielesny,+ ale za sprawą Boga+ ma moc obalania tego, co silnie obwarowane.
5 Obalamy bowiem rozumowania i wszelką rzecz wyniosłą podnoszącą się przeciwko poznaniu Boga+ i bierzemy w niewolę wszelką myśl, aby ją przywieść do posłuszeństwa wobec Chrystusa;
6 i wciąż jesteśmy gotowi wymierzyć karę za wszelkie nieposłuszeństwo,+ gdy tylko się w pełni dokona wasze posłuszeństwo.+
7 Patrzycie na rzeczy według ich powierzchownej wartości.+ Jeżeli ktoś sam w sobie ufa, iż należy do Chrystusa, niech sam jeszcze weźmie to pod uwagę, że jak on należy do Chrystusa, tak i my.+
8 Bo nawet gdybym się trochę za dużo chlubił+ władzą, którą nam Pan dał ku budowaniu was, a nie ku burzeniu,+ nie zawstydziłbym się,
9 żeby się nie zdawało, iż chcę was przerażać swymi listami.
10 Mówią bowiem: „Jego listy są ważkie i pełne siły, ale osobista obecność jest słaba,+ a mowa zasługuje na wzgardę”.+
11 Niech taki człowiek weźmie pod uwagę, że jacy jesteśmy w słowie za pośrednictwem listów, będąc nieobecnymi, tacy też okażemy się w działaniu, gdy będziemy obecni.+
12 Nie śmiemy bowiem zaliczać się do tych lub porównywać się z tymi, którzy zalecają samych siebie.+ Oni to, mierząc się według samych siebie i porównując się sami z sobą, z całą pewnością nie wykazują zrozumienia.+
13 My natomiast nie będziemy się chlubić poza wyznaczonymi nam granicami,+ lecz zgodnie z granicą terenu, który Bóg nam przydzielił według miary, sprawiając, iż sięga on aż do was.+
14 Doprawdy, nie rozpościeramy się zanadto, jak gdybyśmy do was nie dotarli, my bowiem pierwsi przyszliśmy aż do was, oznajmiając dobrą nowinę o Chrystusie.+
15 Nie, wcale nie chlubimy się cudzym trudem poza wyznaczonymi nam granicami,+ lecz żywimy nadzieję, że tak jak wzrasta wasza wiara,+ staniemy się wielcy wśród was w odniesieniu do naszego terenu.+ Wtedy będziemy jeszcze bardziej obfitować,
16 aby oznajmiać dobrą nowinę krainom za wami,+ tak by nie chlubić się cudzym terenem, na którym wszystko już jest gotowe.
17 „Ale kto się chlubi, niech się chlubi w Jehowie”.+
18 Albowiem nie ten jest uznany, który sam siebie zaleca,+ lecz ten, którego zaleca+ Jehowa.+
