Galatów 3:1-29
3 O nierozumni Galatowie, któż was poddał pod zły wpływ+ — was, przed których oczami otwarcie nakreślono obraz Jezusa Chrystusa zawieszonego na palu?+
2 Jednego tylko chciałbym się od was dowiedzieć: Czy otrzymaliście ducha+ dzięki uczynkom prawa,+ czy dzięki słuchaniu+ wynikającemu z wiary?
3 Czyż jesteście tak nierozumni? Zaczęliście w duchu,+ a teraz kończycie w ciele?+
4 Czy na próżno znieśliście tyle cierpień?+ Jeśli istotnie było to na próżno.
5 Czy więc ten, który wam udziela ducha+ i dokonuje wśród was potężnych dzieł,+ czyni to ze względu na uczynki prawa, czy ze względu na słuchanie wynikające z wiary?
6 Tak jak Abraham „uwierzył Jehowie i poczytano mu to za prawość”.+
7 Z pewnością wiecie, że synami Abrahama+ są ci, którzy obstają przy wierze.+
8 A Pismo, widząc naprzód, iż ludzi z narodów Bóg uzna za prawych dzięki wierze, zawczasu oznajmiło Abrahamowi dobrą nowinę, mianowicie: „Poprzez ciebie będą pobłogosławione wszystkie narody”.+
9 Toteż ci, którzy obstają przy wierze, są błogosławieni+ wraz z wiernym Abrahamem.+
10 Wszyscy bowiem, którzy polegają na uczynkach prawa, są pod przekleństwem, bo jest napisane: „Przeklęty każdy, kto nie trwa we wszystkich rzeczach zapisanych w zwoju Prawa, aby je czynić”.+
11 Ponadto jest oczywiste, iż nikt nie zostaje u Boga uznany za prawego na podstawie prawa,+ gdyż „prawy będzie żył dzięki wierze”.+
12 A Prawo nie obstaje przy wierze, ale „kto ich przestrzega, dzięki nim będzie żył”.+
13 Chrystus przez nabycie+ uwolnił+ nas od przekleństwa Prawa, stawszy się za nas przekleństwem,+ ponieważ jest napisane: „Przeklęty każdy zawieszony na palu”.+
14 Celem było to, żeby przez Jezusa Chrystusa nastało dla narodów błogosławieństwo Abrahamowe,+ abyśmy dzięki swej wierze+ otrzymali obiecanego ducha.+
15 Bracia, mówię, posługując się przykładem z życia ludzkiego: Uprawomocnionego przymierza nikt nie odtrąca ani nie załącza do niego dodatków, mimo iż jest ono człowiecze.+
16 A obietnice oznajmiono Abrahamowi+ i jego potomkowi.+ Nie mówi: „I potomkom”, jak o wielu, lecz jak o jednym:+ „I twemu potomkowi”,+ którym jest Chrystus.+
17 To jeszcze mówię: Przymierza, które Bóg poprzednio uprawomocnił,+ Prawo powstałe w czterysta trzydzieści lat+ później nie unieważnia, tak by znieść obietnicę.+
18 Bo jeśli dziedzictwo jest dzięki prawu, to już nie dzięki obietnicy;+ a przecież Bóg życzliwie dał je Abrahamowi na podstawie obietnicy.+
19 Na cóż więc Prawo? Zostało dodane, by ujawnić występki,+ aż przyjdzie potomstwo,+ któremu dano obietnicę, a przekazane zostało przez aniołów+ ręką pośrednika.+
20 Otóż nie ma pośrednika, gdzie chodzi tylko o jedną osobę, a Bóg jest tylko jeden.+
21 Czy zatem Prawo jest przeciwne obietnicom Bożym?+ Przenigdy! Bo gdyby dano prawo mogące obdarzyć życiem,+ prawość faktycznie byłaby na podstawie prawa.+
22 Ale Pismo+ oddało wszystko razem pod straż grzechu,+ żeby obietnicę wynikającą z wiary w Jezusa Chrystusa dano tym, którzy wierzą.+
23 Zanim jednak nadeszła wiara,+ byliśmy strzeżeni przez prawo,+ razem oddani pod straż, i wypatrywaliśmy wiary, która miała zostać objawiona.+
24 Toteż Prawo stało się naszym wychowawcą prowadzącym do Chrystusa,+ abyśmy dzięki wierze zostali uznani za prawych.+
25 Ale skoro wiara nadeszła,+ nie podlegamy już wychowawcy.+
26 Doprawdy, wszyscy jesteście synami+ Bożymi przez wiarę w Chrystusa Jezusa.
27 Bo wy wszyscy, którzyście ochrzczeni w Chrystusie,+ przyoblekliście się w Chrystusa.+
28 Nie ma Żyda ani Greka,+ nie ma niewolnika ani wolnego,+ nie ma mężczyzny ani kobiety;+ wy wszyscy bowiem jesteście jedną osobą w jedności z Chrystusem Jezusem.+
29 Ponadto jeśli należycie do Chrystusa, to rzeczywiście jesteście potomstwem Abrahama,+ dziedzicami według obietnicy.+
