Hebrajczyków 9:1-28
9 Jeśli więc chodzi o poprzednie przymierze, miało ono rozporządzenia dotyczące świętej służby+ oraz swe ziemskie miejsce święte.+
2 Była bowiem zbudowana pierwsza część namiotu,+ w której się znajdował świecznik,+ a także stół+ i wyłożone chleby;+ i ta jest zwana „Miejscem Świętym”.+
3 A za drugą zasłoną+ była część namiotu zwana „Miejscem Najświętszym”.+
4 Miała ona złotą kadzielnicę+ oraz Arkę Przymierza+ obłożoną ze wszystkich stron złotem,+ w niej zaś był złoty dzban z manną+ i laska Aarona, która wypuściła pąki,+ i tablice+ przymierza;
5 a ponad nią były chwalebne cheruby+ ocieniające pokrywę przebłagalną.+ Teraz jednak nie czas na szczegółowe omawianie tych spraw.
6 Odkąd w taki sposób zbudowano te rzeczy, kapłani za każdym razem wchodzą do pierwszej części namiotu,+ aby spełniać święte posługi;+
7 ale do drugiej części wchodzi raz w roku sam arcykapłan,+ nie bez krwi,+ którą ofiaruje za siebie+ i za grzechy ludu wynikające z nieświadomości.+
8 A zatem duch święty wyjaśnia, że dopóki stał pierwszy namiot, droga+ do miejsca świętego nie była jeszcze ujawniona.+
9 Tenże namiot jest przykładem+ na czas wyznaczony, który już nastał,+ i stosownie do tego składa się zarówno dary, jak i ofiary.+ Jednakże nie mogą one doprowadzić do doskonałości+ człowieka pełniącego świętą służbę, jeśli chodzi o jego sumienie,+
10 a mają związek tylko z pokarmami+ i napojami,+ i rozmaitymi chrztami.+ Były to prawne wymagania dotyczące ciała,+ a zostały nałożone do czasu wyznaczonego na wyprostowanie rzeczy.+
11 Kiedy jednak przyszedł Chrystus jako arcykapłan+ dóbr, które miały nastać, wtedy przez większy i doskonalszy namiot, nie uczyniony rękami, to jest nie z tego stworzenia,+
12 wszedł on raz na zawsze — ale nie z krwią+ kozłów i byczków, lecz z własną krwią+ — do miejsca świętego i uzyskał dla nas wiecznotrwałe wyzwolenie.+
13 Bo jeśli krew kozłów+ i byków+ oraz popiół+ z jałówki, użyte do pokropienia tych, którzy się skalali,+ uświęca do tego stopnia, że ciało staje się czyste,+
14 to o ileż bardziej krew+ Chrystusa, który przez ducha wiecznego ofiarował+ Bogu samego siebie bez skazy, oczyści+ nasze sumienia z martwych uczynków,+ abyśmy mogli pełnić świętą służbę+ dla Boga żywego?
15 Dlatego też jest on pośrednikiem+ nowego przymierza, żeby powołani mogli otrzymać obietnicę wiecznotrwałego dziedzictwa,+ gdyż nastąpiła śmierć, by na podstawie okupu+ zostali uwolnieni od występków popełnionych pod poprzednim przymierzem.+
16 Bo gdzie jest przymierze,+ tam musi nastąpić śmierć człowieka doprowadzającego do zawarcia przymierza.
17 Przymierze jest bowiem prawomocne nad martwymi ofiarami, gdyż nie ma mocy, dopóki żyje człowiek doprowadzający do zawarcia przymierza.
18 Dlatego również poprzednie przymierze+ nie zostało wprowadzone w życie bez krwi.+
19 Bo Mojżesz, oznajmiwszy całemu ludowi każde przykazanie według Prawa,+ wziął krew byczków i kozłów z wodą i szkarłatną wełną, i hizopem+ i pokropił samą księgę oraz cały lud,
20 mówiąc: „To jest krew przymierza, które Bóg na was nałożył jako nakaz”.+
21 I podobnie pokropił krwią+ namiot+ oraz wszystkie naczynia publicznej służby.
22 Tak, według Prawa niemal wszystko zostaje oczyszczone krwią,+ a bez wylania+ krwi nie następuje przebaczenie.+
23 Dlatego było konieczne, żeby symboliczne wyobrażenia+ rzeczy w niebiosach zostały oczyszczone tymi środkami,+ same zaś rzeczy niebiańskie — ofiarami lepszymi niż takie ofiary.
24 Bo Chrystus wszedł nie do miejsca świętego uczynionego rękami,+ będącego odbiciem rzeczywistości,+ ale do samego nieba,+ żeby się teraz na naszą rzecz ukazywać przed osobą Boga.+
25 I nie po to, żeby ofiarować siebie często, jak to arcykapłan co roku+ wchodzi do miejsca świętego+ nie z własną krwią.
26 W przeciwnym wypadku musiałby często cierpieć od założenia+ świata. Teraz jednak ujawnił się+ raz+ na zawsze przy zakończeniu systemów rzeczy,+ aby usunąć grzech przez ofiarę z samego siebie.+
27 I jak jest zastrzeżone dla ludzi+ raz jeden umrzeć, a potem sąd,+
28 tak też Chrystus został ofiarowany raz+ na zawsze, żeby ponieść grzechy wielu;+ a drugi raz+ ukaże się+ nie w związku z grzechem,+ i to tym, którzy go pilnie wypatrują ku swemu wybawieniu.+
