Ozeasza 2:1-23
2 „Powiedzcie swoim braciom: ‚Mój ludu!’,+ a swym siostrom: ‚Niewiasto, której okazano miłosierdzie!’+
2 Prowadźcie sprawę sądową ze swą matką,+ prowadźcie sprawę sądową, bo ona nie jest moją żoną,+ a ja nie jestem jej mężem.+ I niech usunie swą rozpustę sprzed swego oblicza, a swe cudzołóstwa spomiędzy swych piersi,+
3 żebym jej nie rozebrał do naga+ i nie ukazał jak w dniu jej narodzin+ oraz żebym jej nie upodobnił do pustkowia+ i nie ukazał jak bezwodną ziemię,+ i nie uśmiercił pragnieniem.+
4 A jej synom nie okażę miłosierdzia,+ są bowiem synami rozpusty.+
5 Gdyż ich matka dopuszczała się rozpusty.+ Ta, która nosiła ich w łonie, postępowała haniebnie,+ rzekła bowiem: ‚Chcę pójść za tymi, którzy mnie namiętnie kochają,+ którzy mi dają chleb i wodę, wełnę i len, oliwę i napój’.+
6 „Oto więc drogę twoją ogradzam cierniami, a przeciwko niej wzniosę kamienny mur,+ tak iż ona nie znajdzie swych dróg.+
7 I pobiegnie za swymi namiętnymi kochankami, ale ich nie dogoni;+ i będzie ich szukać, ale ich nie znajdzie. I powie: ‚Wolę pójść i wrócić do swego męża,+ tego pierwszego,+ bo wtedy było mi lepiej niż teraz’.+
8 Lecz ona nie rozpoznała,+ że to ja dawałem jej zboże+ i słodkie wino, i oliwę i że zapewniłem jej obfitość srebra i złota, których używali dla Baala.+
9 „‚Dlatego odwrócę się i zabiorę swoje zboże w jego czasie oraz swoje słodkie wino w jego porze,+ i odbiorę swoją wełnę i swój len, zakrywające jej nagość.+
10 I odsłonię jej wstydliwe części ciała na oczach jej namiętnych kochanków,+ i nikt jej nie wyrwie z mojej ręki.+
11 I sprawię, że ustanie całe jej radosne uniesienie,+ jej święto,+ jej nów+ oraz jej sabat i każdy jej okres świąteczny.
12 I zniszczę jej winorośl+ oraz jej drzewo figowe,+ o których powiedziała: „Są darem dla mnie, który mi dali moi namiętni kochankowie”; i zamienię je w las,+ a dziki zwierz polny je pożre.
13 I dokonam z nią rozrachunku+ z powodu dni wizerunków Baala,+ przed którymi sprawiała, iż wznosił się dym ofiarny,+ gdy się przystrajała swoim pierścieniem i ozdobą+ oraz biegała za swymi namiętnymi kochankami,+ a o mnie zapomniała’+ — brzmi wypowiedź Jehowy.
14 „‚Oto więc nalegam na nią i wyprowadzę ją na pustkowie,+ i przemówię jej do serca.+
15 I dam jej wówczas jej winnice+ oraz nizinę Achor+ jako bramę nadziei, a ona będzie tam odpowiadać jak w dniach swej młodości+ i jak w dniu swego wyjścia z ziemi egipskiej.+
16 A w owym dniu — brzmi wypowiedź Jehowy — będziesz mnie nazywać: „Mój mąż” i już nie będziesz mnie nazywać: „Mój właściciel”’.+
17 „‚I usunę z jej ust imiona wizerunków Baala,+ i już więcej nie będą wspominane po imieniu.+
18 I w owym dniu zawrę dla nich przymierze w związku z dzikim zwierzęciem polnym+ i z latającym stworzeniem niebios, i z ziemskim stworzeniem pełzającym, a łuk i miecz, i wojnę usunę z kraju,+ i sprawię, że będą leżeć bezpiecznie.+
19 I zaręczę się z tobą na czas niezmierzony,+ i zaręczę się z tobą w prawości i sprawiedliwości, i lojalnej życzliwości, i zmiłowaniach.+
20 I zaręczę się z tobą w wierności; i znać będziesz Jehowę’.+
21 „‚A w owym dniu odpowiem — brzmi wypowiedź Jehowy — odpowiem niebiosom, a one odpowiedzą ziemi;+
22 ziemia z kolei odpowie zbożu+ i słodkiemu winu, i oliwie, one zaś odpowiedzą Jizreelowi [„Bóg zasieje nasienie”].+
23 I zasieję ją sobie niczym ziarno w ziemi,+ i zmiłuję się nad tą, której nie okazano miłosierdzia,+ a do tych, którzy nie są moim ludem, powiem: „Jesteście ludem moim”,+ oni zaś powiedzą: „Tyś moim Bogiem”’”.+
